Pertubuhan Pembebasan Palestin: Perbezaan antara semakan

'''Pertubuhan Pembebasan Palestin''' ([[bahasa Arab]]: منظمة التحرير الفلسطينية

 

 

Pada [[1993]], pengerusi PLO, [[Yasser Arafat]], dalam surat rasmi kepada Perdana Menteri Israel, [[Yitzhak Rabin]], telah mengiktiraf kedaulatan Israel. Israel lalu mengiktiraf PLO sebagai wakil penduduk Palestin yang sah. Arafat yang menyandang jawatan pengerusi Jawatankuasa eksekutif PLO sejak [[1969]] meninggal dunia pada [[2004]]. Beliau digantikan oleh [[Mahmoud Abbas]].

PLO merupakan [[Pihak Pemerhati Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu|pemerhati]] dalam [[Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu]].

 

Segala keputusan PLO adalah dibuat melalui Jawatankuasa Eksekutifnya, yang dianggotai oleh 15 ahli kanan. Parti-parti yang menganggotai PLO bersifat sekular dan bermatlamat membebaskan tanah Palestin daripada pencerebohan Israel.

 

Parti-parti komponen:

 

Idea pemubuhan satu pertubuhan mewakili penduduk Palestin dicetuskan dalam persidangan [[Liga Arab]] [[Kaherah]] pada [[1964]]. PLO ditubuhkan pada [[2 Jun]] [[1964]]. Dalam pemasyhuran pertubuhan menyatakan hasrat memperjuangkan "''hak penduduk berbangsa Arab Palestin kembali ke tanah air suci mereka dan mengesahkan keperluan berjuang untuk membebaskan tanah air yang dirampas, keazaman menonjolkan semangat revolusi mereka serta pemobilisasian segala kebolehan, kuasa material, ketenteraan dan rohani.''"<ref> [http://www.palestine-un.org/plo/doc_three.html Statement of Proclamation of the Organization], Palestine Liberation Organization, Jerusalem, 28 May 1964. Online on the site of the Permanent Observer Mission of Palestine to the United Nations. Accessed 5 December 2006.</ref>

 

Piagam awal PLO juga menyatakan "Dakwaan bahawa wujudnya hubungan sejarah dan rohani antara penduduk [[Yahudi]] dan Palestin adalah bercanggah dengan fakta sejarah ataupun asas benar sebuah negara yang kukuh... Orang Yahudi bukanlah masyarakat yang mempunyai keperibadian yang merdeka (maknanya bukan satu bangsa yang benar) kerana mereka hanya warganegara kepada negara mereka."<ref>[http://www.palestine-un.org/plo/pna_two.html The Palestinian National Charter], Adopted in 1964 by the 1^st Palestinian Conference. Online on the site of the Permanent Observer Mission of Palestine to the United Nations. Accessed 5 December 2006.</ref>

 

 

Kekalahan [[Syria]], [[Jordan]] dan [[Mesir]] dalam [[Perang Enam Hari]] telah menjejaskan kredibiliti negara-negara "penaung" penduduk Palestin dan juga melemahkan pengaruh [[Gamal Abdel Nasser]]. Yasser Arafat, seorang pejuang gerila, telah mengambil kesempatan menyekat pengaruh luar terhadap PLO. Dalam persidangan 1969, parti [[Fatah]]nya berjaya menguasai badan-badan eksekutif PLO. Arafat dilantik sebagai pengerusi pada [[3 Februari]] [[1969]].

 

PLO melancarkan "Program Sepuluh Isi" pada 1974 yang menyeru penubuhan satu badan berkuasa "yang memerintah kawasan Palestin yang dibebaskan" dan berniat "meneruskan pembebasan segala wilayah Palestin". Program itu mengakui pembebasan Palestin mungkin tidak melibatkan seluruh tanah Palestin, dan walaupun menekankan perjuangan bersenjata, program ini tidak mengecualikan cara-cara lain pembebasan.

 

PLO terlibat secara langsung dalam [[Perang Suadara Lubnan]] dalam 1970-an hingga 1990. PLO berperang dengan militia [[Kristian|Maronite]], kemudian Israel dan kemudian [[Gerakan Amal]] (militia [[Syiah]] yang sendiri menentang [[Hezbollah]]). Pada 1985-88, para pengganas dari kumpulan Kristian Maronite yang bernaung dibawah South Lebanon Army (SLA) telah menyerang kem penduduk pelarian Palestin, Shabra & Shatilla di [[Lubnan]] untuk menangkap penyokong-penyokong Arafat. South Lebanon Army adalah sekutu rapat dan proksi Israel dalam perang Saudara Lubnan. Lebih dari 3000 penduduk awam yang tidak berdosa telah mati akibat serangan-serangan tersebut. Khemah pelarian mereka dikepung, penduduk ditembak dari jarak dekat, ada yang dirogol dan disembelih hidup-hidup. Perbuatan biadap dan kehaiwanan ini tidak mendapat bantahan dari PBB, Kesatuan Eropah & Amerika Syarikat. Pada 1982, PLO terpaksa berpindah ke [[Tunisia]] selepas pencerobohan tentera Israel terhadap Lubnan.

 

Intifada Pertama tercetus pada 1987, dan mengejutkan PLO yang masih berada di Tunisia. PLO tidak terlibat secara langsung dalam intifada ini, kerana berada di luar negeri. ,<ref>[http://www.socialistworld.net/eng/2004/11/11arafat.html Yasser Arafat obituary], socialistworld.net (Committee for a Worker’s International) 11 November 2004. Accessed 5 December 2006.</ref> Pada 1988, Raja Hussein dari [[Jordan]] mengisytiharkan pemisahan [[Tebing Barat]] dari Jordan, PLO telah mengisytiharkan kemerdekaan "Negara Palestin" (''State of Palestine'') di [[Algiers]]. ''State of Palestine'' masih dinafikan kewujudannya sehingga hari ini. Sebulan kemudian, Arafat mengiktiraf kemerdekaan Israel secara tidak langsung dalam menyokong Resolusi Majlis Keselamatan PBB 242, yang diluluskan untuk menghentikan konflik antara Israel, Mesir, Jordan dan Syria. Hasratnya sekarang adalah untuk menubuhkan negara Palestin di Tebing Barat dan [[Gaza]]. Pada masa inilah, [[Amerika Syarikat]] memulakan hubungan diplomatik dengan PLO.

 

Pada 1993, PLO telah mengadakan rundingan secara rahsia dengan pihak Israel. [[Perjanjian Oslo]] ditandatangani pada [[20 Ogos]] [[1983]] antara Arafat dan [[Yitzhak Rabin]]. Israel menyerahkan kuasa pentadbiran [[Jalur Gaza]] dan [[Jericho]] kepada penduduk Palestin melalui [[Pihak Berkuasa Palestin]] (PA). Arafat dipilih menjadi Presiden PA pada [[Januari]] [[1996]] dalam pilihan raya. Ibu pejabat PLO telah berpindah ke [[Ramallah]] di Tebing Barat.

 

 

 

 

{{reflist}}

 

[[fr:Organisation de libération de la Palestine]]

[[gl:Organización para a Liberación de Palestina]]

[[hr:Palestinska oslobodilačka organizacija]]

[[it:Organizzazione per la Liberazione della Palestina]]