Seni mempertahankan diri dari Cina: Perbezaan antara semakan
Kandungan dihapus Kandungan ditambah
tulis semula |
|||
Baris 9:
== Istilah ==
Dalam bahasa Cina, ''[[kung fu]]'' (功夫, ''gōng'' bermakna "kerja" atau "pencapai" dan sama ada ''fū'', "orang", atau ''fu'', akhiran bermakna "kehebatan") boleh juga digunakan dalam konteks yang langsung tiada kaitan dengan [[seni bela diri]], dan merujuk kepada suatu pencapaian atau kemahiran individu yang dicapai melalui usaha berpanjangan dan kerja keras.<ref name=Jamieson /> Cuma pada akhir abad ke-20 istilah ini digunakan bagi merujuk khusus kepada seni mempertahankan diri oleh masyarakat Cina.<ref name=Lorge >{{Cite book |last1 = Lorge |first1 = Peter |title = Chinese Martial Arts From Antiquity to the Twenty-First Century |year =2011 |publisher = Cambridge University Press |location = Cambridge |isbn = 978-0521878814 |pages = 280}}</ref><ref>[[Victor Mair]], [http://languagelog.ldc.upenn.edu/nll/?p=3282 "Kung-fu (Gongfu) Tea"], 20 Julai 2011</ref> ''[[Wushu]]'' (武 "Wu" = tentera atau pertahan, 术 "Shu" = seni) pula merupakan suatu istilah lebih khusus bagi aktiviti seni mempertahankan diri am, namun hari ini lebih dikaitkan dengan sukan mempertahankan diri.
== Sejarah ==
Menurut legenda, Hung Ga dinamakan sempena Hung Hei-Gun yang mempelajari seni bela diri dari Jee Sin, seorang mahaguru Chan (Zen) di Tokong Shaolin selatan. Jee Sin (ak Gee Sum Sim See) juga merupakan pengajar kepada Choy Gau Lee, Mok Da Si, Lau Sam-Ngan and Li Yao San, yang bersama Hung HeiGun menjadi mereka merupakan pengasas kepada lima gaya seni bela diri Cina, iaitu: (Hung Ga, Choy Gar, Mok Gar, Li Gar dan Lau Gar).
| |||