|
Dalam satu ucapan di Kolej Pertahanan Kebangsaan Israel, [[Menachem Begin]] telah menyatakan bahawa Israel telah merupakan seorang yang telah membuat keputusan untuk menyerang: "Kepadatan Tentera Mesir di Sinai tidak membuktikan bahawa Nasser betul-betul untuk menyerang mereka. Kita mesti jujur dengan diri kita. Kita telah mengambil keputusan untuk menyerang mereka." Walau bagaimanapun, beliau telah mengingatkan penontonnya kepada peperangan-peperangan lalu di mana orang-orang Arab yang merupakan orang yang telah membuat keputusan terakhir untuk menyerang . Setiap daripada mereka telah membuat jenayah dahsyat kepada nyawa manusia di Israel, naik kepada 1% daripada jumlah populasi dalam Peperangan Kemerdekaan. Sebagai contoh ini, beliau telah merasakan bahawa pre-emptive yelah dijustikfikasikan, dan oleh itu dengan cepat-cepat mereka menambah: "Ini merupakan satu peperangan pertahanan diri dalam satu bentuk yang paling mulia." <ref>[http://www.mfa.gov.il/MFA/Foreign%20Relations/Israels%20Foreign%20Relations%20since%201947/1982-1984/55%20Address%20by%20Prime%20Minister%20Begin%20at%20the%20National Ucapan oleh Perdana Menteri Begin di Kolej Pertahanan Kebangsaan, [[8 Ogos]] [[1982]]]. Retrieved [[8 October]] [[2005]].</ref> Menulis dalam tahun 2002 [[Amerika Syarikat|orang Amerika]] wartawan [[Radio Awam Kebangsaan]][[Mike Shuster]] telah menzahirkan pandangan bahawa satu pandangan yang penting di Israel sebelum peperangan ialah negara "telah dikelilingi oleh negara-negara Arab yang berdedikasi kepada kemusnahan yang diperintah oleh Mesir yang diperintah oleh [[Gamal Abdel Nasser]], seorang nasionalisme di mana tentera Mesir di mana ia nmerupakan tentera yang paling kuat di negara-negara Arab Teluk. Syria telah diperintah oleh [[Parti Ba'ath]] yang radikal, tidak henti-henti menghantar ancaman-ancaman menolak Israel ke dalam laut." <ref>[http://www.npr.org/news/specials/mideast/history/history4.html Part 4: The 1967 Six Day War]. Retrieved [[8 October]] [[2005]].</ref> Dengan apa yang Israel nampak sebagai satu tindakan provokasi oleh Nasser, termasuklah penyekatan Teluk dan pergerakan askar di Sinai, mencipta tekanan ketenteraan dan ekonomi, dan Amerika Syarikat berlengah-lengah disebabkan mereka terperangkap di dalam [[perang Vietnam|Perang Vietnam]], elit ketenteraan dan elit politik Israel telah mula untuk merasakan bahawa penjadualan pintas (preemptive) bukan hanya lebih disukai, tetapi transformatif.
===Diplomasi dan pengiraan inteligensiarisikan===
Kabinet Israel telah membuat satu perjumpaan pada [[23 Mei]] dan telah membuat keputusan untuk melancarkan serangan terlebih preemptifdahulu sekiranya [[Selat Tiran]] tidak dibuka pada [[25 Mei]]. Berikutan satu pendekatan daripada Setiausaha Negara AS [[Eugene Rostow]] untuk membenarkan masa untuk rundingan sebagai satu penyelesaian tanpa keganasan, Israel telah bersetuju untuk menangguhkan serangan daripada sepuluh hari kepada dua minggu. <ref>Gelpi, 2002, p. 143.</ref>
[[Image:Johnson Ebban t.jpg|thumb|left|Diberi taklimat terus mengenai [http://www.state.gov/r/pa/ho/frus/johnsonlb/xix/28054.htm penilaian CIA] sebaliknya mencadangkan kebolehan ketenteraan Arab, Johnson, dalam kehadiran Setiausaha McNamara dan pegawai-pegawai senior , mendengar Abba Eban pada [[26 May]] [[1967]]]]
Pada [[26 Mei]] [[1967]], Menteri Luar Israel [[Abba Eban]] telah mendarat di Washington untuk memberitahu pentadbiran Amerika tentang keputusan muktamad tentang matlamat kedudukannya dalam peristiwa yang meyebabkn merebaknya peperangan ini. Sebaik sahaja Eban sampai, beliau telah diberikan satu pesanan kabel daripada kerajaan Israel. KabelPesanan itu menyatakan bahawa Israel telah mempelajari rancangan Mesir dan Syria untuk melancarkan satu peperangan kemusnahan terhadap Israel di dalam 48 jam yang akan datang. Eban telah bertemu dengan Setiasaha Negera [[Dean Rusk]], Setiauaha Pertahanan [[Robert McNamara]], dan akhirnya dengan Presiden [[Lyndon Johnson|Johnson]]. Pihak Amerika telah memberitahumemaklumkan sumber intelegensiarisikan bahawa mereka tidak dapat menyokong dakwaan itu; kedudukan pihak Mesir masih lagi dalam kedudukan bertahan. Eban meninggalkan Rumah Putih dalam keadaan tidak keruan. Sejarawan [[Michael Oren]] menerangkan reaksi beliau: "Eban telah meradang. Tidak yakin bahawa samada Nasser bertekad atau malah boleh menyerang, beliau sekarang nampak bahawa pihak Israel membesar-besarkan ancaman Mesir - dan menayang-nayangkan kelemahan mereka - bagi menarik satu gesaan bahawa Presiden, dibatasi Kongres, tidak pernah membuatnya. 'Satu tindakan ketidaktanggungjawaban penting ... ganjil,aneh...' adalah perkataan-perkataan untuk kawat berkenaan, yang mana, beliau telah menulis, 'kurang bijaksana, kurang tepay dan kurang kefahaman taktikal. Tiada siapa yang benar mengenainya'." <ref>Oren, 2002, pp. 102-103.</ref> Dalam satu syarahan pada tahun 2002, Oren telah berkata, "Johnson telah duduk sekeliling penasihat-penasihatnya dam berkata, ‘Macam mana sekiranya punca-punca inteligensiarisikan mereka lebih baik daripada kita?’ Johnson memutuskan untuk menghantar pesanan [[Hotline]] kepada rakan sejawatnya di Kremlin, [[Alexey Kosygin]], dalam mana beliau telah berkata, ‘Kami dengar daripada Israel, tetapi kami tidak akan mengesahkannya, bahawa proksi anda di Timur Tengah, Mesir, sedang merancang untuk menyerang Israel dalam 48 jam yang akan datang. Jika kamu tidak mahu memulakan krisis global , halang mereka daripada berbuat demikian.’ At 2:30 a.m. on [[27 May]], Pesuruhjaya Soviet ke Mesir [[Dimitri Pojidaev]] telah mengetuk pintu Nasser dan telah membacakan satu surat peribadi daripada Kosygin yang mana beliau telah berkata, ‘Kita tidak mahu Mesir dari disalahkan kerana memulakan satu peperangan di Timur Tengah. Jika awak melancarkan serangan itu, kami tidak dapat menyokong kamu.’ [[Abdel Hakim Amer|`Amer]] berunding dengan rakannya di Kremlin, dan mereka telah mengesahkan bahan pesanan Kosygin. Putus harapan, Amer mengarahkan komander udara Mesir, Major Jeneral [[Muhammad Sidqi Mahmud|Mahmud Sidqi]], bahawa operasi itu dibatalkan." <ref>[http://www.commonwealthclub.org/archive/02/02-06oren-intro.html The Unwanted War That Made the Middle East]. Retrieved [[8 October]] [[2005]].</ref> Merujuk kepada Timbalan Presiden Mesir [[Hussein al Shafei]] sebaik sahaja Nasser tahu apa yang Amer telah rancangkan beliau telah membatalkan operasi itu. <ref>Bowen, 2003, p. 57 (author interview, Cairo, [[15 December]] [[2002]]).</ref>
[[Image:Arab israeli memo.jpg|thumb|right|Analisa CIA mengenai Peperangan Arab-Israel 1967. Mukasurat pertama draf "anggaran khas" yang mengjangkakan hasil daripada peperangan itu]]
Pada [[30 Mei]] Nasser telah membalas permintaan Johnson sebelas hari sebelum itu dan bersetuju untuk menghantar timbalannya, [[Zakkariya Muhieddin]], ke Washington pada [[7 Jun]] untuk mengintai satu penyelesaian diplomatik dalam "pembukaan [[Rumah Putih]] yang nampak". <ref>Oren, 2002, p. 145.</ref> [[Setiausaha Negara]] AS [[Dean Rusk]] sangat kecewa dengan serangan pre-emptifterdahulu Israel pada [[5 Jun]] yang mana beliau berupaya untuk mendapatkan penyelesaian diplomatik sekiranya mesyuarat itu diteruskan . <ref>Cristol, 2002, p. 67.</ref> Sejarawan [[Michael Oren]] telah menulismencatatkan bahawa writes that Rusk telah "tersangat marah " dan Johnson kemudiannya telah menulis bahawa "Saya tidak dapat menyembunyikan rasa kekesalan saya bahawa Israel telah memutuskan untuk melakukan apa yang telah dibuatnya". <ref>Oren, 2002, p. 196.</ref>
Di kalangan ahli politik Israel, ia telahadalah diputuskan bahawa jika AS tidak bertindak, dan jika UN taktidak bolehdapat bertindak, maka Israel akan bertindak. On [[1 Jun]], [[Moshe Dayan]] telah dilantik sebagai [[Menteri Pertahanan Israel]], dan pada [[3 Jun]], pentadbiran [[Lyndon B. Johnson|Johnson]] memberikan satu penyataan yang kabur; Israel kembali kepada persediaan untuk perang. Serangan Israel terhadap Mesir [[Jun 5]] bermula apa yang disebut sebagai Perang Enam-Hari. [[Martin van Creveld]] menerangkan dorongan kepada peperangan: "...konsep bagi 'sempadan yang dipilih' bukan sebahagian daripada peperangan. Beliau juga bukan sebahagian daripada kamus IDF sendiri. Sesiapa yang melihat kepada falsafah tentera pada masa itu akan melakukannya dalam kesakitan. Dalam pada itu, komander-komander Israel berdasarkan pemikiran mereka pada perang 1948 terutamanya, kejayaan pada tahun 1956 ke atas [[Mesir]] dalam mana triumph over the Egyptians in which, from then chief of staff Dayan down, they had gained their spurs. Apabila krisis 1967 meletus mereka merasakan mereka yakin akan kebolehan mereka untuk memenangi satu kemenangan yang 'betul, cepat and bergaya' , sebagai satu daripada nomboranggota mereka, Jeneral [[Haim Bar Lev]], letakkannya, dan menekan kerajaan mereka untuk memulakan peperangan secepat yang mungkin". <ref>van Creveld, 2004, p. 21.</ref>
===Askar-askar tempur===
|
