|
==Kehidupan peribadi==
BiranMisbach dilahirkan di Rangkasbitung, di [[Kabupaten Lebak]], kepada bapa [[Minangkabau]] dan ibu [[Banten]]. Pada tahun 1969, beliau berkahwin dengan pelakon [[Nani Wijaya|Nani Widjaja]]. Mereka mempunyai enam orang anak, dua daripada mereka (Cahya Kamila dan Sukma Ayu) juga masuk ke dalam industri filem.<ref name="biran1">{{cite book | last = Biran | first = Misbach | title = ''Kenang-Kenangan Orang Bandel'' | publisher = Komunitas Bambu | location = Depok | year = 2008 | isbn = 979-3731-43-5 |language=id}} Hal 1.</ref>
==Kehidupan awal==
BiranBeliau berkelulusan dari Taman Madya Bahagian B, di Jakarta. Beliau mula mengarahkan bermain di awal 1950-an, manakala di sekolah, sementara menulis ulasan filem dan karya-karya sastera yang dihasilkan. Walau bagaimanapun, selepas tamat pengajian, beliau memilih kerjaya dalam filem.
==Kerjaya==
===Filem===
Dari 1954 hingga 1956, BiranMisbach bekerja untuk [[Perfini|Perusahaan Filem Nasional Indonesia (PERFINI)]] di bawah [[Usmar Ismail]]. Beliau bermula sebagai perakam skrip, dan kemudian menjadi Penolong Pengarah dan ahli Lembaga penulis.<ref name="biran3">http://www.sinematekindonesia.com/index.php/insan_perfilman/detail/id/27</ref> Beliau mengambil jawatan Pengarah Filem Nasional Pusat H. Usmar Ismail Jakarta, ahli Majlis Filem Negara, dan Pengerusi Filem dan Televisyen Pekerja dari 1987-1991.<ref name="biran2">{{cite book | last = Rampan | first = Korrie | title = Leksikon Susastra Indonesia | publisher = Balai Pustaka | location = Jakarta | year = 2000 | isbn = 979-666-358-9}} Hal 291.</ref>
Pada tahun 1955, BiranMisbach menulis layar pertama dari cerita pendek oleh [[Sjumandjaja]] bertajuk Kerontjong Kemajoran, yang kemudiannya bertukar menjadi sebuah filem bertajuk Saodah oleh Persari Filem.
Dari tahun 1957 hingga 1960, beliau mengarahkan filem pendek dan dokumentari. Pada tahun 1967, Biran memenangi [[Anugerah Citra]] untuk Pengarah Terbaik untuk filem Dibalik Tjahaja Gemerlapan. Beliau juga menerima anugerah Skrip Terbaik untuk filem Menjusuri Djedjak Berdarah, dan untuk Ayahku (1987), yang diarahkan oleh Agus Alias.<ref name="biran3" />
BiranBeliau berhenti mengarah filem pada tahun 1971, sebagai satu cara untuk menunjukkan kebencian beliau untuk industri filem, pada masa itu, berkembang dengan filem-filem lucah.
Apa yang dianggap sumbangan beliau yang paling penting kepada industri filem negara itu dalam mewujudkan [[Sinematek Indonesia]] pada tahun 1975. Ia adalah sebuah institusi yang bebas mengarkibkan filem-filem negara. BiranMisbach membawa Sinematek Indonesia sehingga tahun 2001, dan menjadi sinonim dengan institusi.
===Penulisan===
[[File:Peran Pemuda dalam Kebangkitan Film Indonesia (2009).pdf|thumb|''Peran Pemuda dalam Kebangkitan Film Indonesia'' (2009)]]
BiranMisbach adalahmerupakan seorang wartawan yang aktif; beliau merupakan Ketua Editor Minggu Abadi (1958-1959), Purnama (1962-1963), dan kemudian sebagai Pengarang Duta Masjarakat (1965-1966), Abad Muslimin (1966), dan Gelanggang (1967). <ref name="biran4">{{cite book | last =
Damono | first = Sapardi Djoko | title = ''Antologi Drama Indonesia'' | publisher = Amanah Lontar | location = Jakarta | year = 2006 | isbn = 979-99858-4-6 }} Hal 529.</ref> Karya sastera beliau termasuk Bung Besar (drama, 1958) yang telah dianugerahkan hadiah kedua dalam pertandingan penulisan skrin oleh Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan pada tahun 1958; Setengah Djam Mendjelang Maut (Drama, 1968); Menjusuri Djedjak Berdarah (novel, 1969); Keajaiban di Pasar Senen (antologi cerpen, 1971); dan Oh, Filem (antologi cerpen, 1973). dua koleksi cerita yang kedua diikat dan dicetak semula di bawah tajuk Keajaiban di Pasar Senen pada tahun 1996. <ref name="biran4" />
BiranBeliau melancarkan buku bertajuk ''Teknik Menulis Skenario Film Cerita'' pada 30 Januari 2007.<ref>{{cite web|url=http://www.rumahdunia.net/wmview.php?ArtID=784|title=Rumahdunia.net|publisher=}}</ref>
==Kematian==
==Anugerah==
BiranMisbach menerima anugerah daripada Forum Film Bandung atas dedikasi dan sumbangan beliau dalam industri perfileman.
Beliau terus menulis skrip filem, dan percaya bahawa filem adalah satu cara untuk mengajar dan meningkatkan kualiti kehidupan manusia, terutamanya kehidupan rakyat Indonesia.
| 