Empayar Uthmaniyah: Perbezaan antara semakan

|status = KhilafahKekhalifahan Islam terakhir Umat Islam (1517-1924)

|event_start = [[PerangPenubuhan KoyunhisarEmpayar Uthmaniyyah|Diasaskan]]

|event5 = PemergiaanPemergian [[Mehmed VI]], sultan terakhir

|p16 = Despotate of the Morea{{!}}Despotate of theDespotat Morea

|s2 = Republik GreeceYunani Pertama{{!}}Republik Greece Yunani

Pada tahun [[1357]] mereka menyeberangi [[Dardanelles]] menuju ke semenanjung [[Gallipoli]] dan sebelum akhir abad ke-14 mereka telah menduduki beberapa kawasan dibawah kerajaan Byzantine, termasuk [[Greece|Yunani]] dan [[Bulgaria]]. [[Constantinople]] (kemudian ditukar nama kepada [[Istanbul]]) setelah jatuh ke tangan kerajaan Uthmaniyyah pada tahun [[1453]]. Pada tahun [[1526]] sebagian besar wilayah [[Hungary]] telahpun berada di bawah kekuasaan Uthmaniyyah. Kerajaan Uthmaniyyah mempunyai angkatan laut yang handal di [[Laut Mediterranean]] dan melaksanakan tugasnya dalam peperangan dengan [[Sepanyol]] dan kuasa-kuasa Eropah yang lain. [[Algeria]] segera mereka kuasai dan akhirnya menambahkan [[Tunisia]] sebagai wilayah kerajaan Uthmaniyyah. Uthmaniyyah juga meluaskan kuasanya dengan menuju ke bahagian tenggara, menduduki [[Iraq]] dan bahagian-bahagian wilayah [[Arab]] yang lain. Bagi bangsa Eropah Barat, kemajuan Uthmaniyyah merupakan keganasan Islam. Dengan ini mereka menegaskan bahawa Islam ialah agama kekejaman dan agama pedang yang menakutkan. Maka tidak hairanlah pada tahun [[1542]], Dewan Kota Praja Basel di [[Switzerland]] membekukan penerbitan terjemahan [[Al-Quran]] yang diterjemahkan oleh Robert dari Ketton. Dewan Kota Praja ini membantah dengan mengatakan "dongeng dan bida'ah yang dibuat-buat" dalam Al-Quran itu akan mengganggu penganut Kristian Pada akhir abad ke-17, kelemahan kerajaan Uthmaniyyah mulai terserlah selepas satu setengah abad berkuasa. Pengepungan ke atas [[Vienna]] di tahun 1683 turut menemui kegagalan dan kerajaan Uthmaniyyah kini pula menghadapi persekutuan dari [[Austria]], [[Poland]], [[Venice]] dan [[Paus]], dan bangsa [[Rusia]].

Semenjak tahun [[1699]] mereka telah banyak menemui kekalahan dan di dalam [[perjanjian damai Karlovitz]], Uthmaniyyah dipaksa bersetuju untuk menyerahkan wilayah-wilayahnya kepada Austria, Venice dan Poland. Walaupun demikian, mereka tetap mempertahankan hak mereka di bahagian tenggara Eropah, termasuk pantai barat dan utara [[Laut Hitam]]. Namun pada abad ke-19, kerajaan Uthmaniyyah kembali kehilangan sebahagian besar dari wilayah taklukkannya yang dimulai dengan kemerdekaan GreeceYunani pada tahun 1829 dan pendudukan [[Perancis]] ke atas Algeria pada tahun 1830. Kerajaan Uthmaniyyah menjadi "Orang sakit Eropah" dan hanya persaingan mereka inilah yang mencegah terjadinya perpecahan-perpecahan yang dahulunya pernah terjadi. Setelah kekalahannya dalam [[Perang Dunia I]] pada tahun 1912-1919, kesemua wilayah ini masih tetap berada di bawah Kerajaan Uthmaniyyah, dengan wilayah Eropahnya ialah kawasan di sekitar Istanbul meluas sampai ke sebelah utara [[Edirne]] (Adrianople) dan ke barat sampai ke Gallipoli. Bangsa Turki di bawah kekuasaan [[Mustafa Kemal Atatürk]] telah menghapuskan nama kerajaan Uthmaniyyah pada [[1922]] dan diganti dengan [[Republik Turki]]. Wilayah-wilayah jajahan di [[Asia]] dan [[Afrika]] dahulu telah hilang kecuali Anatolia yang masih berada di wilayah Republik Turki ini.

Tiga buah negara Balkan yang baru terbentuk pada penghujung abad kesembilan belas. Keseluruhan wilayah itu termasuk [[Montenegro]] mencari kawasan tambahan di dalam wilayah [[Albania]], [[Macedonia]], dan [[Thrace]] yang berada di bawah pentadbiran Uthmaniyyah. Dengan dorongan dari [[Rusia]], beberapa siri perjanjian ditandatangani: antara [[Serbia]] dan [[Bulgaria]] (Mac 1912) dan antara [[Greece|Yunani]] dan [[Bulgaria]] (Mei 1912). Perjanjian di antara Serbia dan Bulgaria mendesak kepada perpisahan Macedonia yang mengakibatkan [[Perang Balkan I]]. Selepas itu terjadi pula [[Perang Balkan II]].

Pengambilan askar baru untuk menjadi sebahagian daripada tentera Uthmaniyyah merupakan satu sistem yang kompleks. Didalam tentera Uthmaniyyah, askar berkuda merupakan unit utamanya. Askar berkuda ini menggunakan panah dan pedang pendek sambil mempraktikkan taktik seperti yang ditunjukkan oleh tentera [[Mongol]]. Tentera Uthmaniyyah pernah menjadi tentera termoden dan terkuat di dunia, menjadikannya kerajaan pertama menggunakan khidmat askar bersenapang ([[Bahasa Inggeris]]: ''musketsmusket''). Unit tentera elit Uthmaniyyah ialah tentera [[Janissari]] yang juga merupakan pengawal peribadi sultan-sultan. Selepas kurun ke 17, Kerajaan Uthmaniyyah tidak lagi mampu menghasilkan angkatan tentera moden disebabkan kurangnya reformasi dan askar-askar Janissari yang korup. Pembubaran unit Janissari pada tahun [[1826]] sudah terlambat dan ketika perang menentang [[Rusia]], Empayar Uthmaniyyah kekurangan senjata moden dan teknologi.

Pemodenan Empayar Uthmaniyyah pada kurun ke-19 bemula dengan pemodenan angkatan tenteranya. Empayar ini merupakan institusi pertama mengupah pakar asing dan menghantar pegawai-pegawai kanan mereka untuk menjalani latihan di negara-negara Barat. Dengan cara ini teknologi dan senjata baru tiba di sini seperti senapang dari [[Jerman]] dan [[British]], tenteraserta konsep ketenteraan udara dan tentera laut moden. Empayar Uthmaniyyah berjaya dalam memodenkan angkatan tenteranya, walau bagaimanapun mereka masih tidak dapat menandingi kuasa-kuasa Barat.

* [[1687]]M- Sultan Muhammad IV meninggal duniamangkat.

* [[1822]]M- Bermulanya [[Perang Kemerdekaan GreeceYunani]].

* [[1830]]M- Berakhirnya perangPerang kemerdekaanKemerdekaan GreeceYunani.