Kemelayuan: Perbezaan antara semakan
Kandungan dihapus Kandungan ditambah
Menambah maklumat. |
|||
Baris 1:
[[File:Sultan Omar Ali Saifuddin Mosque 02.jpg|thumb|300px|right|[[Masjid Sultan Omar Ali Saifuddin]] di [[Brunei]] pada malam [[Ramadan]]. Kerajaan yang kaya menggunapakai [[Melayu Islam Beraja]] sebagai falsafah kebangsaan sejak kemerdekaannya pada tahun 1984.]]
'''Kemelayuan''' ([[Tulisan Jawi|Jawi]]: {{Script|Arab|كملايوان}}) adalah istilah yang digunakan untuk menggambarkan menjadi orang Melayu, atau ciri-ciri Melayu yang tersusun, dan digunakan untuk merujuk kepada yang mengikat dan membezakan orang-orang Melayu dan membentuk asas perpaduan dan identiti mereka. Orang yang menyebut dirinya Melayu ditemui di banyak negara di Asia Tenggara, disatukan oleh identiti berkongsi identiti tetapi dibahagikan dengan sempadan politik, sejarah yang berbeza, dialek variasi dan keunikan pengalaman tempatan. Walaupun istilah 'Melayu' digunakan secara meluas dan mudah dimengerti di rantau ini, ia tetap terbuka untuk tafsiran yang berbeza-beza kerana ciri-cirinya yang pelbagai dan cair. 'Melayu' sebagai identiti, atau kewarganegaraan, dianggap sebagai salah satu konsep yang paling mencabar dan membingungkan dalam dunia pelbagai-etnik di [[Asia Tenggara]].<ref>{{harvnb|Barnard|2004|p=320}}</ref>
Kebanyakan etos identiti Melayu dianggap daripada [[Kesultanan Melaka]] pada abad ke-15.<ref>{{harvnb|Barnard|2004|p=4}}</ref><ref>{{harvnb|Milner|2010|p=230}}</ref> Selepas kejatuhan Melaka pada 1511, gagasan Bahasa Melayu berkembang dengan dua cara: untuk menuntut rentetan kerajaan atau mengakui keturunan dari [[Sriwijaya]] dan [[Melaka]], dan merujuk kepada diaspora komersial pluralistik di sekitar peripherya [[dunia Melayu]] yang mengekalkan [[bahasa Melayu]], amalan adat dan perdagangan emporium Melaka. Menjelang pertengahan abad ke-20, konsep kolonialisme anti-Barat tentang kepelbagaian romantik telah menjadi komponen integral dari nasionalisme Melayu, berjaya mengakhiri pemerintahan British di Tanah Melayu.<ref>{{harvnb|Hood Salleh|2011|pp=28–29}}</ref>
Hari ini, tiang-tiang kesenian Melayu yang paling banyak diterima; [[Majlis Raja-Raja|Raja-Raja Melayu]], bahasa dan budaya Melayu, dan [[Islam]],<ref>{{harvnb|Azlan Tajuddin|2012|p=94}}</ref><ref>{{harvnb|Khoo|Loh|2001|p=28}}</ref><ref>{{harvnb|Chong|2008|p=60}}</ref><ref>{{harvnb|Hefner|2001|p=184}}</ref> diinstitusikan di kedua-dua negara majoriti Melayu, Brunei dan Malaysia. Sebagai kesultanan Melayu yang berfungsi sepenuhnya, Brunei mengisytiharkan [[Melayu Islam Beraja]] sebagai falsafah kebangsaannya.<ref>{{harvnb|Benjamin|Chou|2002|p=55}}</ref> Di Malaysia, di mana [[Ketuanan Melayu|ketuanan]] kesultanan Melayu dan kedudukan Islam dipelihara, identiti Melayu ditakrifkan dalam [[Perkara 160 Perlembagaan Malaysia]].
==Lihat juga==
| |||