Masuk Melayu: Perbezaan antara semakan
Kandungan dihapus Kandungan ditambah
Menambah maklumat. |
Kemaskini maklumat. |
||
Baris 8:
== Sejarah awal ==
[[Fail:Aidilfitri.upnm.2010.JPG|kanan|thumb|320x320px|[[Baju Melayu|Baju melayu]] yang biasa dipasang, dipakai bersama [[songket]]. Baju Melayu berasal dari [[Kesultanan Melaka]] pada abad ke-15,<ref>{{harvnb|Siti Zainon Ismail|2009|p=167&293}}</ref> dan hari ini adalah salah satu simbol budaya Melayu yang paling penting.]]
Terdapat kepelbagaian genetik, linguistik, budaya dan kepelbagaian sosial di kalangan subkumpulan Melayu moden, terutamanya disebabkan oleh penghijrahan dan asimilasi pelbagai kumpulan etnik dan suku kaum di Asia Tenggara. Dari segi sejarah, orang Melayu berasal dari bahasa Austronesia yang berbahasa Melayu, pelbagai kaum Austroasiatik, Cham dan Funan peneroka politik kuno di kawasan pantai Semenanjung Melayu, Sumatera dan Borneo; Brunei, Lama Kedah, [[Langkasuka]], [[Gangga Negara]], Lama Kelantan, Negara Sri Dharmaraja, [[Kerajaan Melayu Jambi|Malayu]] dan [[Srivijaya]].<ref>{{harvnb|Milner|2010|pp=24, 33}}</ref><ref>{{harvnb|Barnard|2004|p=7&60}}</ref>
Baris 13 ⟶ 14:
Perkembangan [[kesusasteraan Melayu]] di era ini telah mengubah dialek Melayu Klasik Melaka, membolehkannya mencapai kebanggaan linguistik. Akibatnya, pertumbuhan perdagangan antara Melaka dan seluruh negara kepulauan telah menjadikan dialek untuk menyeberang melangkaui dunia berbahasa Melayu tradisional, dan akhirnya menjadi ''[[lingua franca]]'' Maritim Asia Tenggara. Ia kemudiannya berkembang menjadi Bahasa Melayu pasar atau Bahasa Melayu rendah,<ref>{{harvnb|Sneddon|2003|p=84}}</ref> yang secara amnya dipercayai sebagai bentuk pidgin yang dipengaruhi oleh hubungan antara pedagang Melayu dan Cina. Perkembangan yang paling penting, ialah bahasa Melayu pijin, mencipta beberapa bahasa baru seperti bahasa Ambon, bahasa Manado Melayu dan Betawi.<ref>{{harvnb|Sneddon|2003|p=60}}</ref>
[[Fail:Malays_and_Javanese.jpeg|kiri|thumb|300x300px|Ukiran tembaga berwarna [[Melayu]] dan [[Jawa]], dari Jan Huyghen van Linschoten, Itinerario, 1596. Legenda ini berbunyi "Penduduk [[Melaka]], penceramah terbaik, yang paling sopan dan paling ghairah di [[Hindia Timur]]. Penduduk [[Jawa]], yang keras kepala"<ref>{{harvnb|Hoyt|1993|p=36}}</ref>]]
Tempoh Melaka juga dikenali sebagai era etnogenesis Melayu, yang ditandakan oleh pemancaran nilai-nilai Islam yang kuat ke dalam identiti Melayu, dan berkembang pelbagai aspek penting dalam budaya Melayu. Istilah 'Melayu' merujuk kepada kumpulan orang yang jelas telah jelas, untuk menggambarkan keutamaan budaya Melaka terhadap orang asing dari rantau yang sama, terutamanya [[Jawa]] dan [[Thailand]].<ref>{{harvnb|Barnard|2004|p=4}}</ref> Cara Melayu, adalah cara Melaka; dalam bahasa, pakaian, adegan, hiburan dan sebagainya, boleh dirujuk sebagai 'Melayu', dan budaya atau tamadun yang berasaskan Melaka ini diiktiraf tepat di seluruh kepulauan.<ref>{{harvnb|Milner|2010|p=230}}</ref> Masyarakat asli dari [[Orang Asli]] dan [[Orang Laut]] yang merupakan penduduk asal Melaka yang majoritinya juga ditiru dan dimasukkan ke dalam struktur hierarki Melaka. Berjaya menjadikan raja-raja Melakan menyamakan kerajaan dengan "Melayu" bahawa satu teks Melayu menggambarkan bagaimana, selepas kekalahan, rakyat Melaka melarikan diri ke dalam hutan di mana mereka menjadi [[Jakun]], iaitu Orang Hulu. Ia menunjukkan bahawa tanpa mantel prestij Melaka, penduduk tempatan tidak dibezakan dari unsur-unsur bukan Melayu lain di kawasan jiran.<ref>{{harvnb|Andaya|Andaya|1984|p=45}}</ref>
Orang Melaka digambarkan oleh pelancong Eropah sebagai "putih", seimbang, dan bangga. Lelaki biasanya memakai [[sarung]] yang menutupi mereka hanya dari pinggang ke bawah, tetapi sedikit lebih banyak mengenakan mantel sutera yang pendek, di mana mereka membawa [[keris]]. Wanita mereka, yang berwarna zaitun, cantik, dan si rambut coklat, biasanya memakai pakaian sutera halus dan baju pendek. Tiada siapa tetapi Sultan boleh memakai warna kuning tanpa keizinan khusus di bawah rasa sakit. Wajah para pribumi luas dengan hidung dan mata yang luas. Kedua-dua jantina adalah sopan dan penganut semua bentuk hiburan yang halus, terutama muzik, balada, dan puisi. Kehidupan yang kaya dengan gembira di rumah negara mereka di Bertam yang dikelilingi oleh kebun-kebun yang berlimpah. Kebanyakan mereka mengekalkan pertubuhan yang berasingan di bandar yang mana mereka menjalankan perniagaan mereka. Mereka mudah tersinggung dan tidak akan membenarkan sesiapa sahaja untuk meletakkan tangannya di kepala atau bahu mereka. Selalunya berniat jahat dan tidak benar, mereka bangga dengan keupayaan mereka untuk memakai keris secara mengerikan terhadap musuh peribadi mereka. Dalam pertunangan yang lebih besar, mereka bertarung dengan band dengan panah dan anak panah, tombak dan krises. Dalam kepercayaan mereka, mereka adalah umat Islam yang taat. Bahasa mereka "dilaporkan sebagai ucapan yang paling sopan dan sepele dari semua Timur." Ia mudah dipelajari oleh orang asing, dan merupakan lingua franca untuk seluruh rantau.<ref>{{harvnb|Lach|1994|p=514}}</ref>
== Rujukan ==
| |||