Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu: Perbezaan antara semakan
Kandungan dihapus Kandungan ditambah
Baris 67:
Pada tahun 1951, Onn Jaafar meninggalkan UMNO selepas gagal membuka keanggotaannya kepada orang-orang Melayu bukan Melayu untuk membentuk [[Parti Kemerdekaan Malaya]] (IMP).<ref>{{cite web|url=http://www.malaysianbar.org.my/news_features/the_rebel_in_onn_jaafar.html|title=The rebel in Onn Jaafar|date=18 June 2007|work=The Star|publisher=The Malaysian Bar|accessdate=19 June 2007|author=Joseph M. Fernando}}</ref> [[Tunku Abdul Rahman]]<nowiki/>menggantikan Dato' Onn sebagai Presiden UMNO. Pada tahun yang sama, Parti Radikal memenangi pilihan raya majlis perbandaran Malaya-George Town yang mendakwa enam daripada sembilan kerusi yang ada. Pada tahun berikutnya, cawangan UMNO Kuala Lumpur membentuk pakatan pilihan ad hoc dan sementara dengan cawangan Selangor [[Persatuan Cina Malaysia]] (MCA) Selangor untuk mengelak bertanding kerusi yang sama dalam pilihan raya majlis perbandaran Kuala Lumpur.<ref>{{cite book|url=https://books.google.com/books?id=QKgraWbb7yoC&pg=PA138#v=onepage&q&f=false|title=Southeast Asia: A Historical Encyclopedia, from Angkor Wat to East Timor, Volume 1|publisher=ABC-CLIO|year=2004|isbn=9781576077702|editor=Keat Gin Ooi|page=138}}</ref> UMNO dan MCA akhirnya membawa sembilan daripada dua belas kerusi, berhadapan dengan tamparan hebat kepada IMP. Selepas beberapa kejayaan lain dalam pilihan raya majlis tempatan, gabungan itu telah diformalkan sebagai "Perikatan" pada tahun 1954.<ref>Adam, Samuri & Fadzil, p. 124, 135.</ref>
Pada tahun 1954, pilihan raya negeri diadakan. Dalam pilihan raya ini, Perikatan memenangi 226 daripada 268 kerusi di seluruh negara. Pada tahun yang sama, Majlis Perundangan Persekutuan dibentuk, terdiri daripada 100 kerusi. 52 akan dipilih, dan selebihnya akan dilantik oleh Pesuruhjaya Tinggi British. Perikatan menuntut agar 60 daripada kerusi dipilih, tetapi walaupun Tunku terbang ke London untuk berunding, firma British yang dipegang. Pilihanraya untuk majlis itu diadakan pada tahun 1955, dan Perikatan yang kini diperluaskan untuk memasukkan [[Kongres India Malaysia|Kongres India Tanah Melayu]] (MIC), mengeluarkan manifesto yang menyatakan matlamat mencapai kemerdekaan menjelang tahun 1959, yang memerlukan pendidikan sekolah rendah untuk semua kanak-kanak, melindungi hak-hak raja-raja Melayu sebagai raja-raja perlembagaan, mengakhiri kecemasan Komunis, dan mereformasi perkhidmatan awam melalui pengambilan lebih ramai orang Melayu berbanding dengan orang asing.<ref>Adam, Samuri & Fadzil, pp. 137–140.</ref><ref>[http://www.mic.org.my/history.php "About MIC: History"] {{webarchive|url=https://web.archive.org/web/20060220052725/http://www.mic.org.my/history.php|date=20 February 2006}}. Retrieved 28 January 2006.</ref>
Apabila keputusan itu dikeluarkan, ia muncul bahawa Perikatan telah memenangi 51 daripada 52 kerusi yang dipertandingkan, dengan kerusi yang lain pergi ke [[PAS]] ([[Parti Islam Se-Malaysia|Parti Islam Se-Malaya]], sekumpulan Islamis yang berpecah dari UMNO). Tunku menjadi Ketua Menteri Tanah Melayu pertama.<ref>Adam, Samuri & Fadzil, p. 140.</ref>
Sepanjang tempoh ini, [[Darurat Tanah Melayu]] telah berterusan. [[Tentera Pembebasan Rakyat Malaya]] (MRLA), yang disokong oleh Parti Komunis Malaya (MCP), melakukan tindakan keganasan seperti merobohkan ladang, mengganggu rangkaian pengangkutan dan komunikasi, menyerang balai polis, dan sebagainya. Matlamat mereka adalah akhir penjajahan di Tanah Melayu. British mengisytiharkan MCP, bersama beberapa kumpulan politik sayap kiri, menyalahi undang-undang pada tahun 1948. Pada tahun 1955, kerajaan Perikatan bersama-sama dengan Pesuruhjaya Tinggi British mengisytiharkan pengampunan bagi pemberontak komunis yang menyerah diri. Wakil dari kerajaan Perikatan juga bertemu dengan pemimpin MCP dalam usaha menyelesaikan konflik dengan aman, seperti manifesto mereka dalam pilihan raya yang dinyatakan. [[Chin Peng]], Setiausaha Agung MCP, menegaskan MCP dibenarkan bertanding dalam pilihan raya dan diisytiharkan sebagai parti politik yang sah sebagai pra-syarat untuk meletakkan senjata. Walau bagaimanapun, Tunku menolak ini, menyebabkan kebuntuan.<ref>Adam, Samuri & Fadzil, p. 103–107.</ref>
Pada tahun 1956, Tunku mengetuai sekumpulan perunding, yang terdiri daripada ahli-ahli politik Perikatan dan wakil-wakil pemerintah Melayu, ke London. Di sana, mereka mengadakan perjanjian dengan British untuk kemerdekaan. Tarikh kemerdekaan ditetapkan pada 31 Ogos 1957 dengan syarat sebuah suruhanjaya bebas ditubuhkan untuk merangka sebuah perlembagaan untuk negara. Kerajaan Perikatan juga dikehendaki untuk tidak merampas harta benda British dan asing lain di Tanah Melayu. Perjanjian pertahanan juga akan ditandatangani.<ref>Adam, Samuri & Fadzil, pp. 148, 151.</ref>
===Zaman Dato Onn===
| |||