Kadar pertukaran: Perbezaan antara semakan

'''Kadar pertukaran lani''' ialah kadar pertukaran semasa. '''Kadar pertukaran hadapan''' ialah kadar pertukaran yang disebut harga dan didagangkan hari ini tetapi kiriman dan bayaran dilakukan pada tarikh akan datang yang ditentukan.

 

Sebut harga kadar pertukaran diberi dengan menyatakan bilangan unit "mata wang sebutan" (''term currency'') atau "mata wang harga" (''price currency'') yang boleh dibeli dari segi 1 "mata wang unit" (juga dipanggil "[[mata wang asas]]"/''base currency''). Contohnya, dalam sebut harga yang menyatakan kadar pertukaran EURUSD ialah 1.3 (1.3 USD per EUR), mata wang sebutan ialah USD sementara mata wang asas ialah EUR.

 

 

Market convention from the early 1980s to 2006 was that most currency pairs were quoted to 4 decimal places for spot transactions and up to 6 decimal places for forward outrights or swaps. (The fourth decimal place is usually referred to as a "pip.") An exception to this was exchange rates with a value of less than 1.000 which were usually quoted to 5 or 6 decimal places. Although there is no fixed rule, exchange rates with a value greater than around 20 were usually quoted to 3 decimal places and currencies with a value greater than 80 were quoted to 2 decimal places. Currencies over 5000 were usually quoted with no decimal places (e.g. the former Turkish Lira).

 

In 2006 Barclays Capital broke with convention by offering spot exchange rates with 5 or 6 decimal places. The contraction of spreads (the difference between the bid and offer rates) arguably necessitated finer pricing and gave the banks the ability to try and win transaction on multibank trading platforms where all banks may otherwise have been quoting the same price. A number of other banks have now followed this.

 

{{Main|Rejim kadar pertukaran}}

Jika sesuatu mata wang terapung bebas, maka kadar pertukarannya boleh berubah-ubah berbanding kadar mata wang lain dan ditentukan oleh kuasa pasaran penawaran dan permintaan. Kadar pertukaran untuk mata wang sedemikian mungkin sekali berubah secara berterusan seperti yang disebut di [[pasaran kewangan]], terutamanya oleh [[bank]], di seluruh dunia. Sistem kadar tetap yang boleh dilaraskan ialah satu sistem [[kadar pertukaran tetap]], tetapi disertakan peruntukan untuk penurunan nilai sesuatu mata wang. Contohnya, antara tahun 1994 dan 2005, [[Renminbi|renminbi yuan China]] (RMB) ditetapkan pada [[dolar Amerika Syarikat]] pada RMB 8.2768 ke $1. China bukan satu-satunya negara yang melakukannya; sejak berakhirnya [[Perang Dunia II]] hingga tahun 1966, semua negara-negara Eropah Barat mengekalkan kadar pertukaran tetap dengan dolar AS berdasarkan [[sistem Bretton Woods]]. [http://www-econ.stanford.edu/faculty/workp/swp99020.pdf#search=%22western%20europe%20fixed%20exchange%20rate%201970%20us%20dollar%22]

 

* Kadar pertukaran nominal <math>e</math> ialah harga seunit mata wang asing dalam mata wang tempatan.

* Kadar pertukaran sebenar ('''real' exchange rate'', RER) ditakrifkan sebagai <math>RER = e \left(\frac{P^*}{P} \right)</math>, yang mana <math>P</math> ialah takat harga tempatan dan <math>P^*</math> takat harga asing. <math>P</math> dan <math>P^*</math> mesti mempunyai nilai sebarangan yang sama pada suatu tahun asas yang terpilih. Maka pada tahun asas, <math>RER = e</math>.

:<math>N R_i = (R R_i + 1)(Inflasi \ jangkaan + 1) - 1</math>

 

Kadar pertukaran berasaskan pasaran akan berubah apabila nilai salah satu daripada dua mata wang komponen berubah. Satu matawang akan cenderung ke lebih nilai apabila permintaan untuknya melebihi penawaran yang sedia ada. Matawang itu akan menjadi kurang bernilai apabila permintaan kurang daripada penawaran yang ada (ini tidak bermaksud orang tidak lagi hendakkan wang, sebaliknya cuma bererti bahawa mereka lebih rela memegang kekayaan mereka dalam suatu bentuk lain, barangkali matawang lain).

 

Permintaan spekulatif untuk wang lebih sukar untuk ditampungi bank pusat, namun bank pusat berusaha dengan menyesuaikan [[kadar faedah]]. Seseorang pelabur boleh memilih untuk membeli satu matawang jika pulangannya (iaitu kadar faedah) cukup tinggi. Makin tinggi kadar faedah sesebuah negara, maka makin besarlah permintaan untuk mata wangnya. Pernah dihujahkan bahawa spekulasi mata wang boleh menghakis pertumbuhan ekonomi sebenar, khususnya kerana spekulator mata wang besar boleh sengaja mengenakan tekanan menurun terhadap suatu mata wang agar memaksa bank pusat menjual mata wangnya untuk menstabilkannya (apabila ini berlaku, spekulator ini boleh membeli mata wang itu balik dari bank pada harga yang lebih rendah, mengukuhkan kedudukan mereka, dan dengan ini mengaut untung).

 

 

[[Kategori:Makroekonomi]]

[[it:Tasso di cambio]]

[[lo:ອັດຕາແລກປ່ຽນ]]

[[hu:Deviza]]

[[mr:विनिमय दर]]