Wikipedia

Kritikan seni

Kritikan seni ialah perbincangan atau penilaian karya seni visual.[1][2][3] Pengkritik seni biasanya mengkritik seni dalam konteks estetika atau teori keindahan.[2][3] Matlamat kritikan seni ialah untuk mengejar asas apresiasi seni yang rasional,[1][2][3] tetapi boleh dipersoalkan sama ada kritikan tersebut boleh mengatasi situasi sosiopolitik semasa.[4]

Monyet sebagai Hakim Seni, 1889, Gabriel von Max.

Kepelbagaian pergerakan artistik telah menghasilkan pembahagian kritikan seni kepada disiplin yang berbeza yang masing-masing mungkin menggunakan kriteria yang berbeza untuk penilaian mereka.[3][5] Pembahagian yang paling biasa dalam bidang kritikan ialah antara kritikan dan penilaian sejarah, satu bentuk sejarah seni, dan kritikan kontemporari terhadap karya artis yang masih hidup.[1][2][3]

Walaupun terdapat tanggapan bahawa kritikan seni ialah aktiviti berisiko jauh lebih rendah daripada menghasilkan karya seni, pendapat seni semasa sentiasa bertanggungjawab kepada pembetulan drastik dengan peredaran masa.[2] Pengkritik masa lalu sering diejek kerana menolak artis yang kini dihormati (seperti karya awal impresionis).[3][6][7] Beberapa gerakan seni sendiri telah dinamakan dengan tujuan sindiran oleh pengkritik, tetapi kemudiannya diterima pakai sebagai sejenis lencana penghormatan oleh seniman gaya (cth, impresionisme, kubisme), dengan makna negatif asal menjadi lapuk.[6][8][9]

Artis sering mempunyai hubungan yang tidak selesa dengan pengkritik mereka. Artis biasanya memerlukan pendapat positif daripada pengkritik agar karya mereka diberi perhatian dan dibeli; malangnya bagi artis, mungkin hanya generasi terkemudian sahaja yang memahaminya.[2][10]

Definisi sunting

Kritikan seni mempunyai banyak jenis, dan selalunya banyak sudut pandangan subjektif yang hampir berbeza-beza seperti orang yang mengamalkannya.[2][3] Sukar untuk mendapatkan definisi yang lebih stabil daripada aktiviti yang berkaitan dengan perbincangan dan tafsiran seni dan nilainya.[3] Bergantung pada siapa yang menulis mengenai subjek itu, "kritikan seni" itu sendiri boleh dielakkan sebagai matlamat langsung atau ia mungkin termasuk sejarah seni dalam rangka kerjanya.[3] Tanpa mengira masalah definisi, kritikan seni boleh merujuk kepada sejarah kraf dalam eseinya, dan sejarah seni itu sendiri mungkin menggunakan kaedah kritis secara tersirat.[2][3][7] Menurut ahli sejarah seni R. Siva Kumar, "Sempadan antara sejarah seni dan kritikan seni... tidak lagi dilukis dengan tegas seperti dahulu. Ia mungkin bermula dengan ahli sejarah seni yang berminat dalam seni moden."[11]

Metodologi sunting

Kritikan seni merangkumi aspek deskriptif,[3] di mana karya seni diterjemahkan secukupnya kepada perkataan sehingga membolehkan sesuatu kes dibuat.[2][3][7][12] Penilaian karya seni yang menuruti keterangan (atau diselang-seli dengannya) bergantung pada hasil pengkarya sama seperti pengalaman pengkritik.[2][3][9] Sebagai darjat ekstrem dalam spektrum kemungkininan,[13] ketika sesetengah pengkritik hanya mengulas tentang tanggapan segera objek kesenian,[2][3] pengkritik lain pula lebih sukakan pendekatan yang lebih sistematik yang memerlukan pengetahuan teknikal, teori estetik yang digemari dan konteks sosiobudaya artis dalam keterangan mereka.[2][3][7]

Sejarah sunting

Kritikan seni mungkin berasal dari asal-usul seni itu sendiri, seperti yang dibuktikan oleh teks-teks yang terdapat dalam karya Plato, Vitruvius atau Augustine dari Hippo, yang mengandungi bentuk awal kritikan seni.[3] Selain itu, patron kaya telah menggaji, sekurang-kurangnya sejak permulaan Renaissance, penilai seni perantara untuk membantu mereka dalam pemerolehan komisen dan/atau barang siap.[14][15]

Kritikan seni kini sunting

Pengkritik seni hari ini bekerja bukan sahaja dalam media cetak dan dalam majalah seni pakar serta akhbar, tetapi juga muncul di internet, TV dan radio, serta di muzium dan galeri.[1][16] Ramai juga bekerja di universiti atau sebagai pendidik seni bagi muzium. Pengkritik seni mengatur pameran dan kerap bekerja untuk menulis katalog pameran.[1][2] Pengkritik seni mempunyai organisasi mereka sendiri di bawah UNESCO, Persatuan Pengkritik Seni Antarabangsa yang mempunyai kira-kira 76 bahagian kebangsaan dan bahagian berkecuali bagi pelarian dan orang buangan.[17]

Rujukan sunting

  1. ^ a b c d e "Art Criticism". Comprehensive Art Education. North Texas Institute For Educators on the Visual Arts. Dicapai pada 12 December 2013.
  2. ^ a b c d e f g h i j k l m Gemtou, Eleni (2010). "Subjectivity in Art History and Art Criticism" (PDF). Rupkatha Journal on Interdisciplinary Studies in Humanities. 2 (1): 2–13. doi:10.21659/rupkatha.v2n1.02. Dicapai pada 12 December 2013.
  3. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p Elkins, James (1996). "Art Criticism". Grove Dictionary of Art. Oxford University Press.
  4. ^ Kaplan, Marty. "The curious case of criticism." Jewish Journal. 23 January 2014.
  5. ^ Tekiner, Deniz (2006). "Formalist Art Criticism and the Politics of Meaning". Social Justice. 33 (2 (104) – Art, Power, and Social Change): 31–44. JSTOR 29768369.
  6. ^ a b Rewald, John (1973). The History of Impressionism (4th, Revised Ed.). New York: The Museum of Modern Art. p. 323 ISBN 0-87070-360-9
  7. ^ a b c d Ackerman, James S. (Winter 1960). "Art History and the Problems of Criticism". Daedalus. 89 (1 – The Visual Arts Today): 253–263. JSTOR 20026565.
  8. ^ Christopher Green, 2009, Cubism, MoMA, Grove Art Online, Oxford University Press
  9. ^ a b Fishman, Solomon (1963). The Interpretation of Art: Essays on the Art Criticism of John Ruskin, Walter Pater, Clive Bell, Robert Fry, and Herbert Read. University of California Press. m/s. 6.
  10. ^ Seenan, Gerard (20 April 2004). "Painting by ridiculed but popular artist sells for £744,800". The Guardian. Dicapai pada 12 December 2013.
  11. ^ "Humanities underground » All the Shared Experiences of the Lived World".
  12. ^ Fishman, Solomon (1963). The Interpretation of Art: Essays on the Art Criticism of John Ruskin, Walter Pater, Clive Bell, Robert Fry, and Herbert Read. University of California Press. m/s. 3.
  13. ^ Fishman, Solomon (1963). The Interpretation of Art: Essays on the Art Criticism of John Ruskin, Walter Pater, Clive Bell, Robert Fry, and Herbert Read. University of California Press. m/s. 5.
  14. ^ Gilbert, Creighton E. (Summer 1998). "What Did the Renaissance Patron Buy?" (PDF). Renaissance Quarterly. The University of Chicago Press on behalf of the Renaissance Society of America. 51 (2): 392–450. doi:10.2307/2901572. JSTOR 2901572. Dicapai pada 14 December 2013.
  15. ^ Nagel, Alexander (2003). "Art as Gift: Liberal Art and Religious Reform in the Renaissance" (PDF). Negotiating the Gift: Pre-Modern Figurations of Exchange. m/s. 319–360. Dicapai pada 14 December 2013.
  16. ^ Gratza, Agnieszka (17 October 2013). "Frieze or faculty? One art critic's move from academia to journalism". Guardian Professional. Guardian News and Media Limited. Dicapai pada 12 December 2013.
  17. ^ "International Association of Art Critics". UNESCO NGO – db. UNESCO. Diarkibkan daripada yang asal pada 15 December 2013. Dicapai pada 12 December 2013.
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Kritikan_seni&oldid=5674753"