Wikipedia

Masakan Uthmaniyyah

Masakan Uthmaniyah (Jawi: ‏ماسقن عثمانية‎‎) ialah masakan Empayar Uthmaniyyah dan kesinambungannya dalam masakan Turki, Yunani, Balkan, dan bahagian-bahagian Caucasus dan Timur Tengah.

Asal usul sunting

Sudah jelas bahawa masakan Uthmaniyah ialah kesatuan dan tapisan di Istanbul, tetapi asal-usul muktamad banyak bahagian komponennya mungkin dari Parsi seperti yang dibuktikan oleh banyaknya perkataan pinjaman Parsi semasa Turki Uthmaniyah untuk terminologi masakan.[1] Namun menurut Bert Fragner:

Ia satu spekulasi sama ada asal usul warisan imperialis ini dikesan kembali ke Yunani purba, warisan Byzantine, atau Turki dan Arab, tidak melupakan tradisi Phoenicia; pada masa kini, anda mungkin mendapat maklumat sokongan untuk mana-mana dakwaan ini di pelbagai negara di Balkan dan Timur Dekat.[2]

Pakar Timur Dekat Maxime Rodinson menyatakan sebagai peraturan ibu jari itu:

Walaupun begitu, Eropah Latin di satu pihak dan Empayar Islam dan Byzantine di satu pihak yang lain adalah pewaris tamadun zaman itu. Lagipun, budaya Islam, berkembang dari pangkalan Hellenisme timur. Oleh itu, apabila kita melihat persamaan umum antara hidangan yang dihidangkan di Timur dan Barat, kita perlu menunjukkan bahawa mereka tidak mempunyai asal yang sama, selari dalam masakan Graeko-Roman sebelum kita mengatakan sebarang pengaruh timur.[3]

Penerangan sunting

Seperti masakan Byzantine yang lebih awal, pusat masakan Uthmaniyah terletak di Istanbul, ibu kotanya, di mana istana kekaisaran dan elit metropolitan telah membentuk tradisi masakan yang halus yang membawa bersama-sama elemen masakan serantau dari seluruh empayar:

...walaupun perpecahan empayar politik Uthmaniyah, kita masih dapat lihat kelangsungan hidup rantau besar apa yang dapat dinamakan empayar masakan Uthmaniyyah. Balkan, Yunani, Anatolia dan Hilal Subur adalah pewaris kepada apa yang pernah menjadi gaya hidup Uthmaniyah, dan masakan mereka menawarkan keterangan yang membuktikan kebenaran fakta ini. Sudah tentu, mereka mewakili pada masa yang sama banyak tradisi masakan tempatan atau serantau. Selain itu, kita tidak boleh lupa bahawa ia lazim bagi mana-mana masakan yang hebat di dunia yang didasarkan pada varieti tempatan dan pertukaran bersama dan pengayaan di antara mereka, tetapi pada masa yang sama dapat dihomogenkan dan diselaraskan oleh tradisi rasa halus metropolitan.[4]

Masakan istana Uthmaniyah sunting

Masakan yang pelbagai ini digabungkan dan diasah di dapur Istana Maharaja oleh jurumasak yang dibawa dari bahagian tertentu empayar untuk mencipta dan mencuba bahan-bahan yang berbeza. Para jurumasak ini diuji dan diupah melalui kaedah memasak nasi, suatu hidangan sederhana. Mereka dibawa dari pelbagai tempat untuk tujuan eksperimen dengan tekstur dan bahan eksotik dan mencipta hidangan baru.

Setiap tukang masak khusus dalam tugas tertentu. Semua hidangan yang dikhususkan untuk sultan pertama kali dirasa oleh Chesnidjibashi, atau tukang rasa makanan maharaja, yang menguji makanan untuk sama ada racun dan rasa. Ciptaan dapur istana Uthmaniyahjuga ditapis untuk penduduk umum, misalnya melalui acara Ramadan, dan melalui acara memasak di yalis pasha, ​​dan dari sana kepada rakyat pada umumnya.

Beberapa hidangan yang lebih mewah tetap sebagai kepakaran istana dan terhad:

  • Merpati panggang[5]
  • Ayva dolma[6] dan kalye (sayur-sayuran atau buah-buahan - dimasak tanpa daging, dengan minyak zaitun dan tomato "salça" selepas tumis ringkas)
  • Kavun dolması (tembikai sumbat)[7][8]

Pengaruh masakan serantau sunting

Tradisi masakan Uthmaniyah terus di masakan Albania, masakan Algeria, masakan Bosnia, masakan Turki, masakan Serbia, masakan Bulgaria, masakan Yunani, masakan Azerbaijan, masakan Iran, masakan Armenia, masakan Georgia, masakan Ukraine, masakan Cyprus, masakan Sephardi, masakan Romania dan masakan Timur Tengah

Bibliografi sunting

  • (Inggeris) Marianna Yerasimos, 500 Years of Ottoman Cuisine, 2nd English edition, Boyut Publishing, İstanbul, 2007, ISBN 9789752301610

Rujukan sunting

  1. ^ Mehrdad Kia, The Ottoman Empire: A Historical Encyclopedia [2 volumes], p. 5.
  2. ^ Fragner, p. 53
  3. ^ Rodinson, Maxime. "Venice and the Spice Trade," in Rodinson, Maxime, and Arthur John Arberry. "Medieval Arab Cookery." (2001). p. 204
  4. ^ Mehrdad Kia, The Ottoman Empire: A Historical Encyclopedia [2 volumes], p. 5.
  5. ^ Mehrdad Kia (2011). Daily Life in the Ottoman Empire. ABC-CLIO. m/s. 230–. ISBN 978-0-313-33692-8.
  6. ^ Coşkun Yılmaz; Necdet Yılmaz (2006). Health in the Ottomans. Biofarma.
  7. ^ Jean-Paul Labourdette; Clémence Bonnet (4 February 2009). Petit Futé Istanbul. Petit Futé. m/s. 186–. ISBN 2-7469-2337-8.
  8. ^ Tarım ve köyişleri bakanlığı dergisi. Yayın Dairesi Başkanlığı Matbaası. 1998.
Sumber
  • (Inggeris) Bert Fragner, "From the Caucasus to the Roof of the World: a culinary adventure", in Sami Zubaida and Richard Tapper, A Taste of Thyme: Culinary Cultures of the Middle East, London and New York, 1994 and 2000, ISBN 1-86064-603-4.

Pautan luar sunting

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Masakan_Uthmaniyyah&oldid=5806562"