Pembunuhan beramai-ramai Menemen
Pembunuhan beramai-ramai Menemen berlaku pada 16–17 Jun 1919 di bandar Menemen, sejurus selepas pendaratan tentera Greek berdekatan Smyrna, sebagai sebahagian daripada selepas Perang Dunia Pertama penjajahan Greek ke atas Turki.[1] Yunani membunuh 200 orang awam Turki di bandar Menemen di Turki. Satu suruhanjaya barat disiasat acara tersebut.
| Penyembelihan Menemen | |
|---|---|
| Sebahagian daripada Perang Greek-Turki (1919–22) | |
 Lokasi Menemen dalam bandaraya Izmir. | |
| Lokasi |  Empayar Uthmaniyah, Aidin Vilayet,masakini Menemen dan Province Izmir, Turki |
| Tarikh | 17 Jun 1919 [1] |
| Sasaran | Orang Turki[2] |
Jenis serangan | penyembelihan[2] |
| Kematian | 100 - 200 terbunuh, 200 cedera.[3] |
| Pelaku | Tentera Greek[2] |
sunting · sunting di Wikidata | |
Pembunuhan sunting
Pengawas Empayar Ottoman di Menemen, Kemal Bey, dan enam gendarmes yang mengiringi beliau telah dibunuh oleh tentera Greek pada petang hari pertama. Kematian ini menjadi permulaan pada pembunuhan lanjut yang dijalankan ke atas penduduk awam di Menemen pada keesokannya oleh brigade Crete dengan bantuan rakan sejenayah tempatan minoriti Greek. Peristiwa itu dikenali sebagai " pembunuhan beramai-ramai" oleh satu suruhanjaya antara bersekutu terdiri daripada empat jeneral mewakili Kuasa Bersekutu Perang Dunia Pertama.[2]
Bilangan mangsa di kalangan penduduk awam Turki di bandar pada siang hari pertama 17 Jun berbeza antara dua ratus, menurut laporan Oktober 1919 yang telah disediakan oleh Suruhanjaya Antara Bersekutu; satu ribu, menurut delegasi yang tiba pada hari berikutnya (18 Jun 1919). Kapten Charns, ketua delegasi itu, membandingkan bilangan mangsa Turki berbanding ketiadaan mana-mana orang-orang Greek, sama ada penduduk awam atau tentera. Laporan Oktober, yang disediakan oleh pegawai British dan delegasi perubatan daripada konsulat British dan Itali di Smyrna, menolak bilangan 1,000 mangsa sebagai difikirkan sebagai keterlaluan, memutuskan bahawa sekurang-kurangnya 100 telah meninggal dunia, dan menyebut siasatan pegawai Perancis sehari selepas laporan pembunuhan beramai-ramai bahawa 200 orang Turki telah terbunuh, dan 200 cedera. [4]
Peristiwa itu telah dibantah oleh Sheikhulislam Ottoman. [5] Tentera Greek mendakwa bahawa mereka telah diserang di bandar, tetapi suruhanjaya itu tidak menerima kenyataan mereka. [6]Mereka mendapati pihak Greek sahaja bertanggungjawab ke atas pertumpahan darah tersebut.[7]
Ahli sejarah, Justin McCarthy , menolak penemuan Suruhanjaya Antara Bersekutu, mendakwa pembunuhan beramai-ramai adalah preplanned, ditandakan dengan fakta bahawa sebelum serangan semua rumah Yunani di kota itu telah ditandakan dengan salib putih dan tidak dipengaruhi oleh penjarahan dan kemusnahan
Ahli sejarah, Justin McCarthy, menolak rumusan Suruhanjaya Antara Bersekutu, sebaliknya mendakwa pembunuhan beramai-ramai tersebut adalah dirancang, dibuktikan melalui fakta bahawa sebelum serangan semua rumah Greek di kota itu telah ditandakan dengan salib putih dan tidak terjejas oleh rompakan atau kemusnahan.[8]
Kisah Semasa sunting
Laksamana British Calthorpe, mengulas ke London mengenai fakta bahawa sebahagian rakyat Turki terselamat, menyatakan:
Pada pendapat saya bahawa pihak Greeks sepenuhnya bertanggungjawab dalam peristiwa itu... Hanya kekurangan rancangan menghalang mereka dari mendapat kejayaan yang lebih besar. Ia juga mungkin bahawa kehadiran saksi British yang tidak dijangka menghalang mereka sedikit.—Somerset Gough-Calthorpe, Calthorpe to Curzon[9]
Celal Bayar, presiden Turki ketiga, menulis keterangan daripada saudagar tempatan; Çerkes Sefer Efendi.
Kami sedang duduk bersama beberapa orang di kafe pasaran. Sekitar tengah hari kami mendengar bunyi tembakan yang datang dari kejiranan Greek, semua orang mula kembali ke arah rumah-rumah mereka dan menutup kedai-kedai mereka. Saya segera melarikan diri ke rumah saya. Ia hujan peluru di bandar. Api bermula dalam setengah jam dan berlangsung sehingga empat petang. Untuk memahami apa yang berlaku saya meninggalkan rumah. Melangkah ke jalan yang saya nampak tiga wanita mati di hadapan saya. Saya terus melangkah satu atau dua. Pada sebelah jalan terletak mayat seorang budak lelaki sepuluh tahun. Saya maju kehadapan sedikit. Seorang gadis, yang ditembak di lutut, pucat dengan ketakutan, menunggu untuk diselamatkan. Sekarang saya tidak berani untuk pergi lebih jauh. Jiran saya Ishak Efendi dibunuh di hadapan rumah beliau. Saya pulang ke rumah. Selepas beberapa ketika, Todori, hamba saya di ladang saya berhampiran bandar, datang menangis, memberitahu saya bahawa timbalannya Ahmet terbunuh dan lembu saya diambil oleh orang Greek. Saya tidak meninggalkan rumah saya sehingga Rabu 18 Jun. Satu hari selepas keamanan dipulihkan. Mereka berkata wakil British dan Perancis datang dari Izmir (Smyrna). Saya pulih sedikit rasa berani dan meninggalkan rumah. Saya melihat mayat-mayat orang Turki diambil dengan pedati ke tanah perkuburan Islam tempatan dan dikebumikan di sana.[10]
Jika anda melihat rencana yang menggunakan templat {{tunas}} ini, gantikanlah ia dengan templat tunas yang lebih spesifik.
- ^ a b "Foreign documents US". Dicapai pada 14 June 2014.
- ^ a b c d "The Council of Heads of Delegations: minutes of meetings November 6, 1919, to January 10, 1920". Papers relating to the foreign relations of the United States: 55-56-70. Dicapai pada 11 June 2014.
- ^ "United States Department of State / Papers relating to the foreign relations of the United States, The Paris Peace Conference, 1919 (1919)". http://digicoll.library.wisc.edu. Dicapai pada 14 June 2014. External link in
|website=(bantuan) - ^ Report of the Inter-Allied Commission of Inquiry (May-September 1919) by the Members of the Commission; Adm. Bristol, the US Delegate - Gen. Hare, the British Delegate - Gen. Bunoust, the French Delegate - Gen. Dall'Olio, the Italian Delegate. The statements in defense of the Greek government presented by Col. Mazarakis.
- ^ Solomonidis, Victoria (1984). "Greece in Asia Minor: The Greek Administration in the Vilayet of Aydin" (PDF). University of London, King's College. m/s. 117. Dicapai pada 5 June 2014.
These incidents were used by the Sheik-ui--Islam to accuse the Greek troops of alleged atrocities against the Turkish population.
- ^ "US Foreign documents". Dicapai pada 15 June 2014.
- ^ Gidney, James B. (1967). A mandate for Armenia. Kent State University Press. m/s. 118. Dicapai pada 12 June 2014.
Some of the resulting bloodshed was blamed on both parties, but some— for example, that at Menemen— on the Greeks alone.
- ^ Justin McCarthy, Death and Exile: The Ethnic Cleansing of Ottoman Muslims, 1821-1922, Darwin Press, 1996, p. 270 ISBN 0-87850-094-4.
- ^ Foreign Office document FO 371/4220, № 112194, Calthorpe to Curzon, Constantinople, 22 July 1919.
- ^ Celâl Bayar: Ben de yazdım: Millî mücadeleʼye gidiş, Baha Matbaası, 1972, sayfalar 2532-2536. "Çarşı kahvesinde eşraftan birkaç kişi oturuyorduk. Öğleye doğru Rum mahallesinden silah sesleri gelmeye, herkes dükkânlarını kapayıp evlere doğru koşmaya başladı. Ben de derhal kendimi evime attım. Şehrin üzerine mermi yağıyordu. Saat yarımda başlayan bu ateş öğleden sonra dörde kadar sürdü. Ne olup bittiğini anlamak üzere kendimi dışarıya attım. Sokağa adımımı atar atmaz önümde üç kadının cansız yattığını gördüm. Bir iki adım ilerledim. Bir yanda on yaşında bir erkek çocuk yatıyordu. Biraz daha ilerledim. Dizinden vurulmuş bir kız çocuğu kapı önünde yuvarlanmış, korkudan rengi uçmuş, imdat bekliyordu. Artık daha ileriye gitmeye cesaret edemedim. Komşum İshak Efendi de evinin önünde öldürülmüştü. Tekrar eve döndüm. Bir süre sonra kasaba yakınındaki çiftlik bahçemde çalışan hizmetçim Todori geldi, ağlayarak yardımcısı Ahmet'in öldürüldüğünü, sığırların da Yunanlılar tarafından alındığını anlattı. 18 Haziran Çarşamba gününe kadar evimden çıkmadım. O gün asayiş sağlandı. İzmir'den İngiliz ve Fransız mümessilleri geldi dediler. Biraz cesaret alarak çıktım. Mahallemizin İslam mezarlığı yönünde arabalarla Türk ölülerinin götürülerek gömüldüğünü gördüm."[1]