Pertubuhan serantau
Pertubuhan serantau (RO) ialah, dalam ertikata, organisasi antarabangsa (IO), kerana mereka menggabungkan keahlian antarabangsa dan merangkumi entiti geopolitik yang secara beransur-ansur mengatasi satu negara bangsa. Bagaimanapun, keahlian mereka dicirikan oleh sempadan dan ciri-ciri penandaan kepada geografi yang jelas dan unik, seperti benua, atau geopolitik, seperti blok ekonomi. Mereka telah ditubuhkan untuk memupuk kerjasama dan integrasi politik atau ekonomi atau dialog di kalangan negeri atau entiti dalam sempadan geografi atau geopolitik yang ketat. Kedua-duanya mencerminkan corak pembangunan dan sejarah umum yang telah dipupuk sejak akhir Perang Dunia II serta pemecahan yang wujud dalam globalisasi, sebab itu ciri-ciri institusi mereka berbeza dari kerjasama yang longgar hingga integrasi serantau formal.[1] Kebanyakan RO cenderung untuk bekerja di samping organisasi pelbagai hala yang mantap seperti Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu.[2] Walaupun dalam banyak keadaan, organisasi serantau hanya dirujuk sebagai organisasi antarabangsa, di banyak negara lain masuk akal untuk menggunakan istilah pertubuhan serantau untuk menekan skop keahlian tertentu yang terhad.
Contoh RO termasuk, ao, Kesatuan Afrika (AU), Persatuan Negara-Negara Asia Tenggara (ASEAN), Liga Arab (AL), Komuniti Caribbean (CARICOM), Majlis Eropah (CoE), Serani Kesatuan Ekonomi (EEU), Eropah Kesatuan Eropah (EU), Persatuan Asia Selatan untuk Kerjasama Serantau (SAARC), Pertubuhan Perundingan Undang-undang Asia-Afrika (AALCO), Kesatuan untuk Mediterranean (UfM), Kesatuan Bangsa Amerika Selatan (USAN).
Rujukan sunting
- ^ Spandler, Kilian (2018). Regional Organizations in International Society: ASEAN, the EU and the Politics of Normative Arguing. Palgrave Macmillan. ISBN 978-3-319-96895-7.
- ^ United Nations. "Cooperation with regional organizations", in Annual Report of the Secretary-General on the work of the Organization 1995, ch. 4
Bacaan lanjut sunting
- Tanja A. Börzel and Thomas Risse (2016), The Oxford Handbook of Comparative Regionalism. Oxford: Oxford University Press.
- Rodrigo Tavares (2009), Regional Security: The Capacity of International Organizations. London and New York: Routledge.