Sinematografi digital
Sinematografi digital ialah proses menangkap (merakam) gambar bergerak menggunakan penderia imej digital dan bukannya melalui stok filem. Memandangkan teknologi digital telah bertambah baik dalam beberapa tahun kebelakangan ini, amalan ini telah menjadi dominan. Sejak pertengahan 2010-an, kebanyakan filem di seluruh dunia dirakam serta diedarkan secara digital.[1][2][3]
Banyak vendor telah membawa produk ke pasaran, termasuk vendor kamera filem tradisional seperti Arri dan Panavision, serta vendor baharu seperti RED, Blackmagic, Silicon Imaging, Vision Research dan syarikat yang secara tradisinya memfokuskan pada peralatan video pengguna dan penyiaran, seperti Sony, GoPro, dan Panasonic.
Setakat 2017[kemas kini], kamera filem digital 4K profesional adalah lebih kurang sama dengan filem 35 mm dalam resolusi dan kapasiti julat dinamiknya; namun, filem digital masih mempunyai rupa yang berbeza daripada filem analog. Sesetengah pembuat filem masih lebih suka menggunakan format gambar analog untuk mencapai hasil yang diinginkan.[4]
Rujukan sunting
- ^ "Qube Cinema Supports Cinecolor in Its Transition to Digital Cinema in Latin America". qubecinema.com. Diarkibkan daripada yang asal pada 2016-03-11. Dicapai pada 2014-12-05.
- ^ "How Digital Conversion Is Killing Independent Movie Theaters". Rolling Stone.
- ^ Michael Hurley (2 January 2014). "Studios Abandon Film, Small Theaters Struggle -- And Ther - Indiewire". Indiewire. Diarkibkan daripada yang asal pada 2016-02-01.
- ^ "Film vs. Digital: A Comparison of the Advantages and Disadvantages". PetaPixel. 26 May 2015. Dicapai pada 2016-06-28.