Wikipedia

Teja songsang

Teja songsang atau gegenschein (/ˈɡeɪɡənˌʃaɪn/; bahasa Jerman: [ˈɡeːɡənʃaɪn]; lit. kilau balas) ialah kawasan yang agak terang di langit malam yang berpusat pada titik antisuria. Serak balik cahaya matahari oleh debu antara planet menyebabkan fenomena optik ini, juga dipanggil bara bertentangan.

Teja songsang muncul dalam imej ini sebagai titik terang pada jalur pepenjuru (berjalan atas kiri ke kanan bawah) di atas Teleskop Sangat Besar. (Galaksi Andromeda dan Pleiades menonjol di bahagian bawah imej.)

Penjelasan sunting

Seperti cahaya zodiak, teja songsang ialah cahaya matahari yang berserakan oleh debu antara planet . Kebanyakan debu ini mengorbit Matahari berhampiran satah ekliptik, dengan kemungkinan kepekatan zarah berpusat pada titik L2 sistem Bumi-Matahari.[1]

Teja songsang dibezakan daripada cahaya zodiak dengan sudut pantulan tingginya terhadap kejadian cahaya matahari pada zarah debu. Ia membentuk bintik elips yang lebih terang sedikit bertentangan dengan Matahari dalam jalur malap cahaya zodiak. Keamatan teja songsang secara relatifnya dipertingkatkan kerana setiap zarah habuk dilihat pada fasa penuh.[2]

Sejarah sunting

Lazimnya dinyatakan bahawa teja songsang pertama kali diterangkan oleh ahli astronomi Jesuit Esprit Pézenas [fr] (1692 – 1776) pada 1730. Pemerhatian lanjut kononnya dibuat oleh penjelajah Jerman Alexander von Humboldt semasa perjalanannya di Amerika Selatan dari 1799 hingga 1803. Humboldtlah yang pertama kali menggunakan istilah Jerman Gegenschein. [3] Walau bagaimanapun, penyelidikan yang dijalankan pada tahun 2021 oleh ahli astronomi dan profesor Universiti Texas State Donald Olson mendapati bahawa ahli astronomi Denmark Theodor Brorsen sebenarnya adalah orang pertama yang memerhati dan menerangkan teja songsang pada tahun 1854, walaupun Brorsen berpendapat bahawa Pézenas telah memerhatikannya terlebih dahulu.[4] Olson percaya apa yang sebenarnya diperhatikan oleh Pézenas ialah peristiwa aurora, kerana beliau menggambarkan fenomena itu sebagai mempunyai cahaya merah; Olson menemui banyak laporan lain mengenai aktiviti aurora dari seluruh Eropah dan Asia pada tarikh yang sama Pézenas membuat pemerhatiannya. Laporan Humboldt sebaliknya menerangkan tompok segi tiga yang bercahaya pada kedua-dua ufuk barat dan timur sejurus selepas matahari terbenam, manakala teja songsang sebenar paling kelihatan berhampiran tengah malam tempatan apabila ia tertinggi di langit.

Brorsen menerbitkan penyiasatan menyeluruh pertama tentang teja songsang pada tahun 1854.[5] TW Backhouse menemuinya secara bebas pada tahun 1876, begitu juga Edward Emerson Barnard pada tahun 1882.[6] Pada zaman moden, teja songsang tidak kelihatan di kebanyakan kawasan yang didiami di dunia disebabkan oleh pencemaran cahaya .

Lihat juga sunting

Rujukan sunting

  1. ^ Kopal, Zdeněk (June 14, 1962). "Communications on the Moon". New Scientist (291): 573.
  2. ^ Levasseur-Regourd, Anny-Chantal; Hiroichi Hasegawa (1991). Origin and Evolution of Interplanetary Dust. International Astronomical Union Colloquium. m/s. 159. ISBN 0-7923-1365-8.
  3. ^ Sheehan, William (1995). The immortal fire within: the life and work of Edward Emerson Barnard. Cambridge University Press. m/s. 69–70. ISBN 0-521-44489-6.
  4. ^ Blaschke, Jayme (17 August 2021). "'Celestial Sleuth' corrects historical record on gegenschein discovery". Texas State University Newsroom. Dicapai pada 15 September 2021.
  5. ^ Moore, Patrick (2000). The Data Book of Astronomy. CRC Press. m/s. 490. ISBN 1-4200-3344-1.
  6. ^ Ley, Willy (April 1961). "The Puzzle Called Gegenschein". For Your Information. Galaxy Science Fiction. m/s. 74–84.

Pautan luar sunting

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Teja_songsang&oldid=5435653"