Wikipedia

Telekomunikasi di Filipina

Filipina mempunyai sebuah industri telefon bimbit yang canggih dengan tumpuan pengguna yang tinggi. SMS merupakan kaedah komunikasi yang popular di mana tinjauan 2016 mendapati kira-kira 400 juta pesanan SMS dikirim di Filipina setiap hari.[1] Lebih 5 juta pengguna telefon bimbit juga menggunakan telefon sebagai "dompet maya", menjadikan Filipina antara negara yang membangun dalam menawarkan transaksi kewangan melalui rangkaian selular.[2][3][4] Philippine Long Distance Telephone Company (PLDT) merupakan penyedia telekomunikasi terulung dan juga syarikat terbesar di negara.[2][5]

Suruhanjaya Telekomunikasi Negara (National Telecommunications Commission) ialah agensi yang bertanggungjawab menyelia, mengawal dan membuat keputusan ke atas segala perkhidmatan telekomunikasi di negara.[6] Terdapat kira-kira 383 buah stesen radio AM, 659 stesen, dan 297 stesen televisyen udara dan 873 stesen televisyen kabel.[7] Pada 29 Mac 1994, Filipina menaiki Internet melalui sambungan 64 kbit/s daripada router layanan PLDT kepada router Sprint di California.[8] Anggaran bagi penembusan Internet di Filipina berbeza-beza dari serendah 2.5 juta hingga setinggi 24 juta orang.[9][10] Rangkaian sosial dan menonton video adalah antara aktiviti Internet utama warga Filipina.[11]

Perangkaan sunting

Telefon sunting

Telefon - talian tetap digunakan
6.782 juta (2011)
  • 9 gerbang antarabangsa; stesen bumi satelit - 3 Intelsat (1 Lautan Hindi dan 2 Lautan Pasifik); kabel dasar laut ke Hong Kong, Guam, Singapura, Taiwan, dan Jepun

Mudah alih sunting

SIM digunakan
103 juta (2012)[12]

Radio dan televisyen sunting

Stesen penyiaran radio
AM 369, FM 583, gelombang radio 5 (2003)
Set radio
11.5 juta (1997)
Stesen penyiaran televisyen
233 + 1373 rangkaian CATV
Televisyen
3.7 juta (1997)

Internet sunting

Pembekal khidmat Internet (ISP)
320 (2011)
Pengguna Internet
30 juta (2011)
Kod negara (Domain tahap teratas)
.ph

Rujukan sunting

  1. ^ "The Philippines: Texting Capital of the World". Text Engine. 16 Januari 2017. Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-05-30. Dicapai pada 2018-06-04.
  2. ^ a b "Asia's Fab 50 Companies: PLDT-Philippine Long Distance Telephone". Forbes. September 3, 2008. Retrieved 2009-13-14.
  3. ^ Francisco, Rosemarie. (March 4, 2008). Filipinos sent 1 billion text messages daily in 2007. The Philippine Daily Inquirer. Reuters. Retrieved December 18, 2009.
  4. ^ Teves, Oliver. (October 29, 2007). Cell phones double as electronic wallets in Philippines. USA Today. Associated Press. Retrieved December 11, 2009.
  5. ^ Special Report: The Global 2000. (April 2, 2008). Forbes. p.10. Retrieved December 14, 2009.
  6. ^ "Laws, Rules & Regulations". National Telecommunications Commission. Diarkibkan daripada yang asal pada 2015-04-25. Dicapai pada October 5, 2014.
  7. ^ Republic of the Philippines. National Telecommunications Commission. [c. 2010]. "Broadcast (AM, FM, TV, CATV) – Number of Broadcast and CATV Stations by Region". Diarkibkan daripada yang asal pada June 28, 2010. Dicapai pada January 16, 2010.
  8. ^ Guerrero, Alora Uy (March 20, 2014). "#20PHnet: A timeline of Philippine Internet". Yahoo. Dicapai pada October 5, 2014.
  9. ^ Republic of the Philippines. National Telecommunications Commission. [c. 2010]. "Internet Service Providers – Internet Service". Diarkibkan daripada yang asal pada January 25, 2009. Dicapai pada January 16, 2010.
  10. ^ Internet World Stats. (2009). Philippines: Internet Usage Stats and Marketing Report Diarkibkan Julai 27, 2011, di Wayback Machine. Miniwatts Marketing Group. Retrieved January 22, 2009.
  11. ^ Liao, Jerry (May 9, 2008). "The Philippines – Social Networking Capital of the World". Cnet Asia. Diarkibkan daripada yang asal pada May 16, 2008. Dicapai pada November 8, 2009.
  12. ^ Telcos report record number of customers
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Telekomunikasi_di_Filipina&oldid=5205912"