Wikipedia

Dionysius Thrax

Dionysius Thrax (Yunani: Διονύσιος ὁ Θρᾷξ, 170–90 SM) adalah seorang ahli tatabahasa Helenistik dan murid dari Aristarchus dari Samothrace. Beliau lama dianggap penulis teks tatabahasa terawal tentang bahasa Yunani, yang telah digunakan sebagai manual standard selama mungkin kira-kira 1,500 tahun,[1] dan yang sehingga baru-baru ini dianggap sebagai asas kepada keseluruhan tradisi tatabahasa Barat.[a]

Dionysius Thrax

Kehidupan

sunting

Tempat asalnya bukanlah Thrace seperti yang dimaksudkan oleh epitet "Thrax", tetapi mungkin Alexandria. Latar belakang Thraciannya disimpulkan daripada nama bapanya Tērēs (Τήρης),[perlu rujukan] yang dianggap sebagai nama Thracian.[perlu rujukan] Salah seorang daripadanya bersama pelajar semasa pengajiannya di Alexandria di bawah Aristarchus ialah Apollodorus of Athens, yang juga menjadi ahli tatabahasa yang terkenal.[3][4] Rudolf Pfeiffer memulakan peralihannya ke pulau Rhodes sekitar 144/143 SM, apabila pergolakan politik dikaitkan dengan dasar daripada Ptolemy VIII Euergetes II dianggap telah membawa kepada pengasingan. Menurut laporan dalam Athenaeus' Deipnosophistae (11,489a, b), murid-murid Rhodiannya, bersyukur kerana pembelajarannya,[5] mengumpul perak yang mencukupi untuk membolehkan dia membentuk cawan yang bentuknya bercita-cita untuk mencipta semula yang daripada Nestor yang disebut dalam Iliad (Buku 11, baris 632–637).[6][7]

Dionysius adalah seorang Homeric scholar, yang penting dalam latihannya di bawah Aristarchus di Alexandria. Kerja beliau menunjukkan beberapa pengaruh Teori tatabahasa Stoik, terutamanya pada kelas perkataan.[8] Dia juga dilaporkan oleh Varro kepada telah menjadi penganalisis terpelajar puisi lirik Yunani, mungkin merujuk kepada penggunaan bahan tersebut secara linguistik dan prosodic.[9] Dia menulis secara prolifik dalam tiga genre : soalan filologi (γραμματικά); menjalankan ulasan (ὑπομνήματα) dan risalah (συνταγματικά). Daripada genre terakhir, beliau menulis monograf polemik yang mengkritik tafsiran Homer Krates. Karya lain yang dikatakan telah ditulisnya ialah Περὶ ποσοτήτων (Mengenai kuantiti). Daripada scholia[b] dipelihara daripada karya kritikal Aristonicus dan Didymus yang memetik karya Dionysius jelaslah bahawa dia jelas bebas dalam penghakiman tekstualnya mengenai korpus Homeric, kerana dia sering bercanggah dengan bacaan tuannya yang diketahui.[9] Pengajarannya mungkin telah memberi kesan formatif terhadap kebangkitan kajian tatabahasa Rom jika sebagai entri dalam Suda mencadangkan, yang lebih tua Tyrannion adalah salah seorang muridnya. Pengasas kesarjanaan klasik di Rom, L. Aelius Stilo mungkin mendapat keuntungan daripada arahan Dionysius, kerana dia menemani ke Rhodes Q. Metellus Numidicus apabila yang terakhir diasingkan secara sukarela, dan semasa Dionysius masih mengajar di sana.[5]

Tékhnē grammatikē

sunting

Dionysius Thrax secara tradisinya dikreditkan sebagai pengarang tatabahasa pertama Greek, Seni Tatabahasa (Τέχνη γραματική, Tekhnē grammatikē ). Teks Yunani, dalam edisi August Immanuel Bekker, sampai ke lima puluh halaman.[10][c] Kepentingannya dalam keilmuan Byzantine dibuktikan oleh fakta bahawa ulasan mengenainya oleh sarjana Byzantine mencapai kira-kira 600 halaman.[11][2] Teks itu sendiri dianggap sebagai contoh unik karya yang masih ada oleh Para sarjana Helenistik.[5] Kesepakatan umum ini mula rosak apabila pemeriksaan teks tatabahasa yang boleh didata untuk tempoh kemudian muncul antara penemuan Oxyrhynchus Papyri yang, sehingga agak lewat, tidak menunjukkan kesedaran tentang elemen utama dalam teks yang dikaitkan dengan Dionysius Thrax. Ia membimbangkan dirinya terutamanya dengan huraian morfologi bahasa Yunani, tanpa sebarang rawatan terhadap sintaks. Karya ini telah diterjemahkan ke dalam Armenia sekitar abad ke-5 hingga ke-6 Masihi,[12] dan ke dalam Syriac oleh Joseph Huzaya sekitar tempoh yang sama.[13][2]

Dionysius mentakrifkan tatabahasa pada permulaan Tékhnē sebagai "pengetahuan empirikal tentang apa yang sebahagian besarnya dikatakan oleh penyair dan penulis prosa".[11] Dia menyatakan bahawa grammatikē, yang mungkin kita panggil pada masa kini sebagai "kritikan sastera",[d] mengandungi enam bahagian:

Grammatikḗ

  • (a) ἀνάγνωσις ἐντριβὴς κατὰ προσῳδίαν (anagnōsis...): membaca dengan kuat dengan sebutan, loghat dan tanda baca yang betul.
  • (b) ἐξήγησις κατὰ τοὺς ἐνυπάρχοντας ποιητικοὺς τρόπους τρόποςς τρόπος ('...'tp ex's) όποι]], bahasa kiasan teks.
  • (c) ἀπόδοσις πρόχειρος γλωσσῶν τε καὶ ἰστοριῶν (apodosis...): eksposisi biasa bagi perkataan lapuk.
  • (d) εὕρεσις ἐτυμολογίας (heuresis...): mencari makna perkataan yang betul mengikut asal usulnya (etimologi).
  • (e) ἐκλογισμὸς ἀναλογίας (eklogismos...): mengemukakan atau mempertimbangkan analogi.
  • (f) κρίσις ποιημάτων (krisis...): pertimbangan kritikal terhadap karya yang diperiksa.[15][e][17]

Perenggan 6 menggariskan στοιχεῖα (stoikheia) atau huruf abjad, bersama-sama dengan pembahagian kepada vokal, diftong dan konsonan.

Perenggan 7–10 memperkatakan suku kata, panjang (μακραὶ συλλαβαί), pendek (βραχεῖαι συλλαβαί) dan anceps (κοιναὶ συλί).

Perenggan 11 memperkatakan kelas lapan perkataan, walaupun keraguan yang kuat wujud sama ada bahagian ini kembali kepada Dionysius Thrax atau tidak, memandangkan kesaksian purba menegaskan bahawa dia menggabungkan kata nama khas dan sebutan, dan mengelaskan artikel bersama-sama dengan kata gantis.[18] Dalam teks yang dikaitkan dengan Dionysius, lapan kelas. yang Di Benedetto dan yang lain berpendapat mungkin telah dibangunkan oleh Tryphon beberapa dekad selepas Dionysius, adalah seperti berikut:

  • (a) 'nama' (ὄνομα ónoma), diterjemahkan sebagai kata nama: bahagian pertuturan yang diubah untuk kes. Tiga jantinanya: maskulin (ἀρσενικόν), feminin (θηλυκόν) dan neutral (οὐδέτερον) dibezakan, bersama-sama dengan lima kes akhir | Pengelasan mengikut jantina ialah, fide Aristotle, ciptaan Protagoras.[19] Dia menetapkan kategori neuter dengan perkataan σκεῦoς (benda tidak bernyawa; σκεύη dalam NOM pl.),[20] yang digantikan oleh Aristotle dengan μεταξύ (di antaranya), yang bermaksud bukan lelaki atau perempuan, terminologi yang diterima pakai dalam pendekatan Stoik, yang bagaimanapun menetapkan οὐδέτερον sebagai istilah lalai.[21]}} Walau bagaimanapun, beliau juga menyatakan bahawa dua istilah lain turut digunakan: κοινόν' (biasa) yang menamakan perkataan yang jantinanya berbeza-beza bergantung pada jantina makhluk, seperti ἵππος ( kuda nil " 'kuda') dan ἐπίκοινον (epicene) digunakan untuk mentakrifkan perkataan yang jantinanya stabil, tetapi boleh merujuk kepada sama ada jantina, contohnya χελιδών (khelid ' 'menelan').[22] Nama merangkumi pelbagai spesies seperti kata namas, adjektifs, kata nama khas, appellatif, kolektif, ordinal, angka dan banyak lagi.[23]
    • Contohnya, sebutan (προσηγορία),[24] yang dia anggap sebagai spesies (εἶδος) bagi kata nama khas, bukan bahagian yang berbeza ucapan.[25]
  • (b) kata kerja (ῥῆμα) dengan kalanya.
  • (c) participle (μετοχή)
  • (d) artikel (ἄρθρον)
  • (e) kata ganti nama (ἀντωνυμία)
  • (f) preposisi (πρόθεσις)
  • (g) kata keterangan (ἐπίρρημα)
  • (h) kata sendi (σύνδεσμος)[26]

Perenggan 12-20 kemudian menghuraikan bahagian pertuturan secara berturut-turut.[25]

Pengarangan

sunting

Keraguan moden terhadap atribusi dikaitkan dengan kerja perintis Vincenzo Di Benedetto khususnya, walaupun seawal 1822 Karl Wilhelm Göttling, dengan menganalisis scholia pada teks yang baru-baru ini dikumpulkan dan diterbitkan oleh A. I. Bekker, menyimpulkan bahawa teks seperti yang kita ada adalah bertarikh, bukan pada zaman Helenistik tetapi lebih kepada Zaman Byzantine.[27] Tesis Göttling tidak yakin Moritz Schmidt mahupun Gustav Uhlig, dan hilang dari pandangan. Pada tahun 1958/1959, Di Benedetto menghidupkan semula keraguan dengan membandingkan teks yang diterima dengan papirus tatabahasa purba yang telah diketahui sejak itu.[28] Dia berhujah bahawa sebelum abad ke-3 hingga ke-4 Masihi, tiada papirus pada tatabahasa Yunani mendedahkan bahan berstruktur dengan cara yang serupa dengan eksposisi yang kita ada dalam risalah Dionysius, bahawa saksi yang masih hidup untuk tempoh sebelum tarikh lewat itu, iaitu pengarang seperti Sextus Empiricus, Aelius Herodianus , Apollonius Dyscolus dan Quintilian, gagal menyebutnya, dan bahawa karya Dionysius hanya mula menerima sebutan secara eksplisit dalam karya yang ditulis dari abad ke-5 dan seterusnya oleh sarjana seperti Timotheus dari Gaza, Ammonius Hermiae dan Priscian.[29] Di Benedetto membuat kesimpulan bahawa hanya lima perenggan pertama risalah itu datang daripada tangan Dionysius.[18]

Walaupun pada mulanya ditolak oleh sarjana berkaliber Pfeiffer dan Hartmut Erbse, hujah Di Benedetto hari ini telah mendapat penerimaan umum di kalangan pakar.[18]

Catatan

sunting
  1. ^ "Elle a été considerée comme le texte d'ancrage de toute la tradition grammaticale occidentale."[2]
  2. ^ Terdapat scholia yang luas kepada Techne, yang telah disunting oleh A. Hilgard pada tahun 1901: Scholia in Dionysii Thracis Artem Grammaticam, recensuit et apparatum criticum indicesque adiecit Alfredus Hilgard, Lipsiae: dalam aedibus B.G. Teubneri 1901. Koleksi scholia adalah seperti berikut: Prolegomena Vossiana (hlm. 1); Commentarius Melampodis seu Diomedis (ms 10); Commentarius Heliodori (ms 67); Scholiorum collectio Vaticana (ms 106); Scholiorum collectio Marciana (ms 292); Scholiorum collectio Londinensis (ms 442); Commentariolus Byzantinus (ms. 565–586).
  3. ^ Immanuel Bekker, Anecdota Graeca, Jilid 2 Berlin 1816 ms 627–643
  4. ^ Tegasnya, "kritikan sastera" adalah lebih kurang perkara yang ditangani oleh bahagian keenam risalah, krisis poiēmatōn. Frasa itu diterjemahkan oleh Di Benedetto sebagai "kritikan tekstual" yang bagaimanapun dalam bahasa Yunani klasik dipanggil διόρθωσις (diorthōsis).[14]
  5. ^ ' 'Diorthōsis (διόρθωσις), secara harfiah "pembetulan", menunjukkan karya ilmiah "recension" teks, iaitu, penubuhan teks yang betul dengan analisis kritis dan pilihan bacaan tertentu. ekdosis (ἔκδοσις) ialah hasil akhir operasi sedemikian.[16]

Petikan

sunting
  1. ^ Škiljan 2000, m/s. 91.
  2. ^ a b c Ildefonse 1997, m/s. 447.
  3. ^ Robertson 2008, m/s. 4, n. 10.
  4. ^ De Jonge 2008, m/s. 101.
  5. ^ a b c Pfeiffer 1968, m/s. 266.
  6. ^ Athenaeus 1933, m/s. 174–175.
  7. ^ Robins 1998, m/s. 15.
  8. ^ De Jonge 2008, m/s. 100, 137.
  9. ^ a b Pfeiffer 1968, m/s. 267.
  10. ^ Pfeiffer 1968, m/s. 267–268.
  11. ^ a b Pfeiffer 1968, m/s. 268.
  12. ^ Clackson 1998, m/s. 121–133.
  13. ^ Sandys 2010, m/s. 138.
  14. ^ Pfeiffer 1968, m/s. 269,n.2.
  15. ^ Pfeiffer 1968, m/s. 268–269.
  16. ^ Schironi 2018, m/s. 20, n.64.
  17. ^ Berglund 2018, m/s. 226.
  18. ^ a b c De Jonge 2008, m/s. 92.
  19. ^ Aristotle, Rhetoric 3.5.5.
  20. ^ σκεῦος. Liddell, Henry George; Scott, Robert; A Greek–English Lexicon di Perseus Project.
  21. ^ Michael 2010, m/s. 110–111.
  22. ^ Michael 2010, m/s. 111.
  23. ^ Istilah 'onoma' di Dionysius Thrax, Τέχνη γραμματική (Seni Tatabahasa), .org/wiki/Τέχνη_Γραμματική#14 14. Περὶ ὀνόματος diterjemahkan oleh Thomas Davidson, [1]_Thrax
    καὶ αὐτὰ εἴδη προσαγορεύεται· κύριον, προσηγορικόν, ἐπίθετον, πρός τι ἔχον, ὡς πρός τι ἔχον, ὁμώνυμον, συνώνυμον, διώνυμον, ἐπώνυμον, ἐθνικόν, ἐρωτηματικόν, ἀόριστον, ἀναφορικὸν ὃ καὶ ὁμοιωματικὸν καὶ δεικτικὸν καὶ ἀνταποδοτικὸν καλεῖται, περιληπτικόν, ἐπιμεριζόμενον, περιεκτικόν , πεποιημένον, γενικόν, ἰδικόν, τακτικόν, ἀριθμητικόν, ἀπολουμετ κόν.
    juga dipanggil spesies: betul, appellative, adjektif, relatif, kuasi-relatif, homonim, sinonim, pheronym, dionym, eponim, nasional, interrogative, indefinite, anaphoric (juga dipanggil assimilative, demonstrative, and retributive), kolektif , pengedaran, inklusif, onomatopoetik, umum, khas, ordinal, angka, penyertaan, bebas.
  24. ^ De Jonge 2008, m/s. 100.
  25. ^ a b Pfeiffer 1968, m/s. 269.
  26. ^ De Jonge 2008, m/s. 91.
  27. ^ Pfeiffer 1968, m/s. 272.
  28. ^ Di Benedetto 2007, m/s. 381–461.
  29. ^ Pagani 2014, m/s. 206–207.

Sumber

sunting

Pautan luar

sunting
Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Dionysius_Thrax&oldid=6175487"