Undang-undang China: Perbezaan antara semakan

Perkataan untuk undang-undang dalam [[bahasa Cina klasik]] ialah ''fǎ''. [[Sifat Cina]] untuk ''fǎ'' menandakan makna "adil", "lurus" dan "keadilan", berasal dari airnya [[Radical (Chinese character)|radical]]. Ia juga menjalankan segi "piawai, ukuran, dan model".<ref>See [[Lang Chippings]], "Explicating 'Law': A Comparative Perspective of Chinese and Western Legal Culture" (1989) 3(1) ''Journal of Chinese Law'' 55-92.</ref> Derk Bodde and Clarence Morris held that the concept of ''fǎ'' had an association with ''yi'' (義: "social rightness").<ref>Derk Bodde and Clarence Morris, ''Law in Imperial China: Exemplified by 190 Ching Dynasty Cases with Historical, Social, and Judicial Commentaries'' (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1973) at 14-15.</ref> [[Yan Fu]], dalam terjemahan bahasa Cinanya dari ''[[De l'esprit des lois]]'' [[Montesquieu]] diterbitkan pada 1913, memberi amaran kepada para pembacanya tentang perbezaan di antara ''fǎ'' China dan undang-undang Barat: "Perkataan 'undang-undnag' dalam bahasa-bahasa Barat mempunyai empat terjemahan berlainan i "rites", "decorum"), ''fǎ'' (法: "undang-undang manusia") dan ''zhì'' (制: "kawalan").<ref>Yan Fu, ''Fayi'' [法意: "The Spirit of the Laws"] (Beijing: The Commercial Press, 1981) at 2.</ref>

 

 

Dua sekolah falsafah Cina utama dibincang di bawah, Confucianism dan Legalism, secara kuat mempengaruhi gagasan undang-undang di China. Secara ringkas, di bawah Confucianism, negara seharusnya mengetuai rakyat dengan sifat baik dan oleh itu mencipta suatu erti kemaluan yang akan mencegah kelakuan buruk. Di bawah Legalism, undang-undang seharusnya di awam mengisytiharkan piawai kelakuan dibelakangi oleh pemaksaan negara. Ketegangan di antara dua sistem ini yang Confucianism tergantung pada tradisi yang membuat pemimpin ketua rumah tangga seluruh China sementara Legalism membuat undang-undang piawai yang maharaja jua terpaksa mematuh. Faktor umum adalah bahawa kedua-dua yang tersebut ke peringkat berlainan suatu tanggapan paternalistik negara, yang mengetahui lebih daripada rakyatnya dan membuat undnag-undang untuk melindungi mereka. Konsep ini berterusan di sepanjang zaman imperial, ke dalam zaman republik, dan masih dapat dilihat bertindak hari ini.