Semakan pada 22:15, 21 Ogos 2006 sunting PM Poon (bincang \| sumb.) 28,020 suntingan →‎Asal-usul ← Suntingan sebelumnya		Semakan pada 03:36, 22 Ogos 2006 sunting batalkan PM Poon (bincang \| sumb.) 28,020 suntingan →‎Asal-usul Suntingan berikutnya →
Baris 5: ==Asal-usul== Teori medan kuantum berasal daripada masalah untuk mengira tenaga yang disinarkan oleh sebiji [[atom]] ketika atom itu jatuh daripada satu [[keadaan kuantum]] kepada satu keadaan yang mempunyai paras tenaga yang lebih rendah. Pada tahun [[1925]], [[Max Born]] dan [[Pascual Jordan]] mengkaji masalah ini, dan bersama-sama dengan [[Werner Heisenberg]] pada tahun [[1926]], mereka membentuk teori kuantum untuk [[medan elektromagnet]] yang tidak mengambil kira [[pengutuban]] dan [[sumber (kalkulus vektor)\|sumber-sumber]]. Teori mereka kini digelarkan [[teori medan bebas]]. Untuk mempergunakan teori kuantum pada teori mereka ini, ketiga-tiga mereka itu menggunakan kaedah [[kuantisasi berkanun]]. Pada tahun [[1927]], [[Paul Dirac]] memberikan pengolahan yang tekal untuk masalah ini buat pertama kali. Secara tidak dapat dielakkan, teori medan kuantum berasaskan pengolahan kuantum tunggal yang diketahui tentang medan klasik, iaitu [[Elektromagnetisme\|medan elektromagnet]]. Teori ini diperlukan disebabkan keperluan untuk mengolahkan satu keadaan di mana ''bilangan zarah berubah'', iaitu apabila sebiji atom akhirnya menjadi sebiji atom dan sebiji [[foton]]. ~~Untuk mempergunakan teori kuantum pada~~ ~~kaedah [[kuantisasi berkanun]]~~ Pada peringkat awal-awal lagi, adalah nyata bahawa pengolahan kuantum bagi medan elektromagnet membabitkan kerelatifan. Pada tahun [[1928]], Jordan dan [[Wolfgang Pauli]] menunjukkan bahawa penukar-[[penukar tertib]] medan sebenarnya adalah [[tak varian Lorentz]]. Menjelang tahun [[1933]], [[Niels Bohr]] dan [[Leon Rosenfeld]] telah mengaitkan hubungan-hubungan penukar tertib ini kepada had kebolehan untuk mengukur medan-medan pada pemisahan [[serupa ruang]]. Perkembangan [[persamaan Dirac]] dan [[teori lohong]] mendorong teori medan kuantum untuk menerangkan kedua-dua ini dengan menggunakan idea-idea [[kebersebaban (fizik)\|kebersebaban]] daripada kerelatifan. Usaha ini disiapkan oleh [[Wendell Furry]] dan [[Robert Oppenheimer]] dengan menggunakan kaedah-kaedah yang dikembangkan oleh [[Vladimir Fock]] semata-mata untuk tujuan ini. Keperluan ini untuk ''mencantumkan kerelatifan dengan mekanik kuantum'' merupakan alasan kedua yang mendorong perkembangan teori medan kuantum. Pertalian ini adalah penting untuk perkembangan kemudian bagi kedua-dua [[fizik zarah]] dan teori daya-daya berpadu (separa) yang moden yang kini digelarkan [[model piawai]]. In order to quantize this theory, they used the [[canonical quantization]] procedure. In [[1927]], [[Paul Dirac]] gave the first consistent treatment of this problem. Quantum field theory followed unavoidably from a quantum treatment of the only known classical field, ie, [[electromagnetism\|the electromagnetic field]]. The theory was required by the need to treat a situation where the ''number of particles changes''. Here, one atom in the initial state becomes an atom and a [[photon]] in the final state. It was obvious from the beginning that the quantum treatment of the electromagnetic field required a proper treatment of relativity. Jordan and [[Wolfgang Pauli]] showed in [[1928]] that [[commutator]]s of the field were actually [[Lorentz invariant]]. By [[1933]], [[Niels Bohr]] and [[Leon Rosenfeld]] had related these commutation relations to a limitation on the ability to measure fields at [[space-like]] separation. The development of the [[Dirac equation]] and the [[hole theory]] drove quantum field theory to explain these using the ideas of [[causality (physics)\|causality]] in relativity, work that was completed by [[Wendell Furry]] and [[Robert Oppenheimer]] using methods developed for this purpose by [[Vladimir Fock]]. This need to ''put together relativity and quantum mechanics'' was a second motivation which drove the development of quantum field theory. This thread was crucial to the eventual development of [[particle physics]] and the modern (partially) unified theory of forces called the [[standard model]]. In [[1927]] Jordan tried to extend the canonical quantization of fields to the wave function which appeared in the quantum mechanics of particles, giving rise to the equivalent name [[second quantization]] for this procedure. In [[1928]] Jordan and [[Eugene Wigner]] found that the [[Pauli exclusion principle]] demanded that the electron field be expanded using anti-commuting creation and annihilation operators. This was the third thread in the development of quantum field theory— the need to ''handle the statistics of multi-particle systems'' consistently and with ease. This thread of development was incorporated into [[many-body theory]], and strongly influenced [[condensed matter physics]] and [[nuclear physics]].

Teori medan kuantum: Perbezaan antara semakan