Imigrasi

Walaupun penghijrahan telah wujud selama beratus-ratus ribu tahun, imigrasi dalam erti kata moden merujuk kepada pergerakan orang-orang dari sebuah negara bangsa ke sebuah negara bangsa yang lain di mana mereka tidak merupakan warganegara. Imigrasi melibatkan kediaman tetap jangka panjang oleh pendatang-pendatang: Pelancong-pelancong dan pelawat-pelawat jangka pendek tidak dianggap sebagai pendatang. Bagaimanapun, penghijrahan buruh bermusim (biasanya untuk tempoh yang kurang daripada setahun) sering diperlakukan sebagai sejenis imigrasi. Jumlah imigrasi sejagat adalah tinggi dari segi mutlak, tetapi rendah dari segi relatif. Pertubuhan Bangsa-bangsa Bersatu menganggarkan bilangan pendatang antarabangsa sebanyak 190 juta pada tahun 2005, iaitu lebih kurang 3% daripada jumlah penduduk sejagat. 97% yang lain masih tinggal di negara asal mereka atau negara penggantinya.

The modern idea of immigration is related to the development, especially in the 19th century, of nation-states with clear citizenship criteria, passports, permanent border controls, and nationality law. Citizenship of a nation-state confers an inalienable right of residence in that state, but residence of immigrants is subject to conditions set by immigration law. Immigration without official approval can be a crime under these laws, and even if it is not defined as a crime, they usually provide for the detention of illegal immigrants. The nation-state also made immigration a political issue: by definition it is the homeland of a nation defined by shared ethnicity and/or culture, and in most cases immigrants have a different ethnicity and culture. This has led to social tensions, xenophobia, and conflicts about national identity, in many developed countries.