Srivijaya: Perbezaan antara semakan

|common_languages = [[Bahasa Melayu Kuno|Melayu Kuno]], [[bahasa Sanskrit|Sanskrit]]

|government_type = Monarki

|currency = Duit syiling emas dan perak asli

|category=

''Kadātuan'' boleh membawa erti kawasan ''[[datuk|dātu]]'', (''tnah rumah'') tempat tinggal ''bini hāji'', tempat disimpan ''[[emas|mas]]'' dan hasil [[cukai]] (''drawy'') sebagai kawasan yang mesti dijaga. Kadātuan ini dikelilingi oleh ''vanua'', yang boleh dianggap sebagai kawasan kota Srivijaya yang di dalamnya terdapat ''[[vihara]]'' yang menjadi tempat beribadah masyarakat. ''Kadātuan'' dan ''vanua'' ini merupakan kawasan teras bagi Srivijaya itu sendiri. Menurut [[Johannes Gijsbertus de Casparis|Casparis]], ''samaryyāda'' merupakan kawasan yang bersempadan dengan ''vanua'', yang dihubungkan dengan jalan khusus (''samaryyāda-patha'') yang bermaksud kawasan pedalaman. Manakala ''[[mandala]]'' merupakan satu kawasan autonomi dari ''bhūmi'' yang berada dalam pengaruh kekuasaan ''kadātuan'' Srivijaya.

 

 

Sekitar tahun 1993, [[Pierre-Yves Manguin]] melakukan penyelidikan dan berpendapat bahwa pusat Srivijaya terletak di [[Sungai Musi]] di antara [[Bukit Siguntang]] dan [[Sabokingking]] (di provinsi [[Sumatera Selatan]] sekarang).<ref name="end" /> Namun sebelumnya [[Soekmono]] berpendapat bahwa pusat Srivijaya terletak di kawasan hiliran [[Batang Hari]], antara Muara Sabak hingga ke Muara Tembesi (di provinsi [[Jambi]] sekarang),<ref name="Muljana"/> dengan catatan Mo-lo-yu (I-Tsing) tidak di kawasan tersebut, jika Mo-lo-yu berada di kawasan tersebut, beliau cenderung kepada pendapat Moens,<ref name="Soekmono2">{{cite book |last=Soekmono|first=R.|authorlink=Soekmono |title=Pengantar sejarah kebudayaan Indonesia 2|year=2002 |publisher=Kanisius |id=ISBN 979-413-290-X }}</ref> yang sebelumnya juga telah berpendapat bahawa pusat pemerintahan Srivijaya berada di kawasan [[Candi Muara Takus]] (provinsi [[Riau]] sekarang), berdasarkan anggaran petunjuk arah perjalanan dalam catatan [[I-Tsing]],<ref name="Poesponegoro">Marwati Djoened Poesponegoro, Nugroho Notosusanto, (1992), ''Sejarah nasional Indonesia: Jaman kuna'', PT Balai Pustaka, ISBN 979-407-408-X</ref>. Ahli sejarah Thai berpendapat, daerah [[Chaiya]] di wilayah [[Surat Thani]] juga pernah menjadi pusat pemerintahan Srivijaya, berdasarkan penemuan banyak rumah-rumah ibadat dengan gaya [[seni bina]] unik yang berasal dari zaman Srivijaya.<ref>{{Cite book|title=Hindu-Buddhist architecture in Southeast Asia|page=213|author=Daigorō Chihara|isbn=90-04-10512-3|year=1996|publisher=BRILL|location=Leiden, New York}}</ref><ref name="Jermsawatdi">{{Cite book|title=Thai art with Indian influences|page=65|author=Promsak Jermsawatdi|isbn=81-7017-0907|year=1989|publisher=Abhinav Publications}}</ref><ref>{{Cite book|title=The arts of Thailand|page=75|author=Steve Van Beek & Luca Invernizzi|isbn=96-2593-2623|year=1999|publisher=Tuttle Publishing}}</ref> Namun yang pasti pada masa penaklukan [[Rajendra Chola I]], berdasarkan [[Inskripsi Tanjore]], ibu kota Srivijaya adalah di ''Kadaram'' ([[Kedah]] sekarang).<ref name="Muljana"/>

Di Indonesia, nama "Srivijaya" diabadikan pada jalan-jalan di banyak bandar dan telah menjadi sinonim dengan Palembang dan [[Sumatera Selatan]]. [[Universitas Sriwijaya]] yang ditubuhkan pada tahun 1960 di Palembang, dinamakan bersempena nama Srivijaya. Kodam Sriwijaya (unit komando), PT Pupuk Sriwijaya (syarikat pengeluar [[baja]]), Sriwijaya Post (akhbar harian di Palembang), [[Sriwijaya Air]] (syarikat penerbangan), Stadium Gelora Sriwijaya, dan [[Sriwijaya FC]] (kelab bola sepak Palembang), semuanya dinamakan demikian untuk menghormati dan memuliakan empayar maritim purba ini.

 

{| class="wikitable sortable" border="1" width="70%"

!width="70px"|Tahun