Sultan Phaya Long Muhammad
Paduka Seri Sultan Phaya Long Muhammad ibni Tengku Raja Muda Ismail, juga digelar sebagai Tuan Besar ialah seorang Raja dan Sultan di Pattani Darussalam.
Sultan Long Muhammad ibni Tengku Raja Muda Ismail | |
|---|---|
| Raja Pattani | |
| Dalam jawatan 1845–1856 | |
| Digantikan oleh | Tengku Besar Long Puteh, Tengku Ahmad ibni almarhum Sultan Muhammad I |
| Menteri Besar Kelantan ke-3 | |
| Dalam jawatan 1835–1838 | |
| Sebagai | Tuan Besar Raja Muda Ismail |
| Didahului oleh | Wan Mahmud bin Ibrahim |
| Digantikan oleh | Engku Long Zainal Abidin bin Long Abdul Ghafar |
| Butiran peribadi | |
| Meninggal dunia | 1856 |
| Bapa | Tengku Long Ismail ibni almarhum Sultan Long Yunus |
Long Muhammad ialah anakanda sulung kepada Raja Muda Kelantan, Tengku Long Ismail ibni almarhum Sultan Long Yunus yang menjadi Gabenor atau Raja bagi Kampong Laut.
Sebelum dilantik menjadi Sultan, baginda telah menjadi Menteri Besar Kelantan pada zaman pemerintahan Long Jenal ibni Long Yunus dan Sultan Muhammad II (Long Senik).
Menjadi raja Pattani Sunting
Long Muhammad merupakan sultan dan raja pertama bagi Dinasti Tuan Besar yang memerintah Kesultanan Pattani, yang dilantik Siam pada 1845 pascaperang saudara yang berlaku akibat penjajahan Siam ke atas wilayah Pattani sebelum daripada itu[1].
Semasa pentadbiran baginda, pihak berkuasa kerajaan Siam telah mengubah dasar pentadbiran mereka terhadap negeri-negeri Melayu di Pattani, Kedah, Kelantan dan Terengganu yang menjadi naungan mereka. Pentadbiran Bangkok juga mula memberi kuasa penuh kepada raja-raja Melayu tempatan untuk menguruskan pentadbiran dalam negeri tanpa campur tangan pegawai tadbir Siam[2].
Raja-raja Melayu hanya dikehendaki menghantar ufti bunga emas dan perak setiap tiga tahun sekali dengan ikrar tidak akan menderhaka, selain membekalkan senjata, tenaga manusia dan bahan keperluan jika kerajaan Siam menghadapi peperangan. Berikutan perubahan dasar itu, keamanan wujud di negeri-negeri Melayu yang terlibat buat beberapa dekad[2].
Rujukan Sunting
- ^ MOHD FADLI GHANI (Januari 7, 2019). "Salasilah Kesultanan Pattani". Harakahdaily. Dicapai pada 8 Mei 2022.
- ^ a b Mohd Zamberi A. Malek (1994). Patani dalam Tamadun Melayu. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka. m/s. 8. ISBN 983-62-4121-3.