Otto Hahn (8 Mac 1879-1828 Julai 1968)[1] ialah seorang ahli kimia Jerman dan perintis dalam bidang radioaktif dan radiokimia. Hahn menemui pembelahan nuklear pada tahun 1938. Beliau dirujuk sebagai bapa kimia nuklear.[2] Beliau dianugerahkan Hadiah Nobel dalam Kimia pada tahun 1944 untuk penemuan dan bukti radiokimia pembelahan nuklear. Proses ini dieksploitasi oleh reaktor nuklear dan merupakan salah satu asas senjata nuklear yang dibangunkan di AS semasa Perang Dunia II.

Otto Hahn
Hahn in 1970
Sebutan
Kelahiran(1879-03-08)8 Mac 1879
Meninggal dunia28 Julai 1968(1968-07-28) (umur 89)
WarganegaraG=Jerman
Pusat pendidikanUniversiti Marburg
Terkenal keranaPenemuan anasir radioaktif(1905–1921)
Radiotorium (1905)
Radioaktinium (1906)
Mesotorium (1907)
Ionium (1907)
Lingkaran semula radioaktif(1909)
Hukum Fajans–Paneth–Hahn
Protaktinium (1917)
Isomerisme nuklear (1921)
Applied Radiochemistry (1936)
Pentarikhan Rubidium-strontium (1938)
Pelakuran nuklear (1938)
PasanganEdith Junghans [de] (b.1887 – d.1968) (kahwin : 1913–1968)
Anugerah
Kerjaya saintifik
BidangRadiokimia
Kimia nuklear
InstitusiUniversity College London
McGill University
University of Berlin
Kaiser Wilhelm Institute for Chemistry
Max Planck Society
Penasihat kedoktoranTheodor Zincke
Penasihat akademik yang lainAdolf von Baeyer, University of Munich;
Sir William Ramsay, University College London;
Ernest Rutherford, McGill University Montreal;
Emil Fischer, University of Berlin
Pelajar kedoktoranRoland Lindner
Walter Seelmann-Eggebert
Johannes Heidenhain
Jan de Vries
Truus de Vries-Kruyt
Aristid von Grosse
Boris Nikitin
Laszlo Imre
Clara Lieber
Fritz Strassmann
Salomon Rosenblum
Karl Erik Zimen
Hans-Joachim Born
Boris Sagortschew
Hans Götte
Siegfried Flügge
Nikolaus Riehl
Dipengaruhi olehFrédéric Joliot-Curie
Enrico Fermi
Glenn T. Seaborg
Edwin McMillan
Albert Ghiorso
Emilio Segrè
Philip Abelson
Joseph W. Kennedy
Nikolay Semyonov
Igor Kurchatov
Georgy Flyorov
Isaak Kikoin
Yulii Borisovich Khariton
Tandatangan

Beliau berkhidmat sebagai Presiden terakhir Persatuan Kaiser Wilhelm (KWG) pada tahun 1946 dan sebagai presiden Persatuan Max Planck (MPG) dari 1948 hingga 1960. Dianggap oleh banyak orang untuk menjadi model kecemerlangan ilmiah dan integriti peribadi, ia menjadi salah seorang warganya yang paling berpengaruh dan dihormati negara pasca perang Jerman Barat baru.

Hahn menentang sosialisme nasional dan penganiayaan terhadap orang Yahudi yang dilakukan rejim Parti Nazi. Albert Einstein menulis bahawa Hahn ialah "salah satu orang yang sangat sedikit yang berdiri tegak dan melakukan sebaik kemampuannya dalam tahun-tahun yang penuh kejahatan".[3] Selepas Perang Dunia II,[4] Hahn kemudiannya menjadi seorang penyokong kuat penggunaan tenaga nuklear sebagai senjata.

Rujukan

sunting
  1. ^ a b Spence, R. (1970). "Otto Hahn. 1879–1968". Biographical Memoirs of Fellows of the Royal Society. 16: 279–313. doi:10.1098/rsbm.1970.0010.
  2. ^ Seaborg, Glenn T. (1966) Introduction to Otto Hahn – A Scientific Autobiography. Charles Scribner's sons, New York.
  3. ^ Albert Einstein in a letter to Otto Hahn, January 28, 1949. See: Dietrich Hahn (Ed.): Otto Hahn - Leben und Werk in Texten und Bildern. Suhrkamp-Insel Verlag, Frankfurt/Main 1988. p. 237. ISBN 3-458-32789-4.
  4. ^ Lise Meitner – Recollections of Otto Hahn. Edited by Dietrich Hahn. Verlag S. Hirzel, Stuttgart 2005.

Pautan luar

sunting