Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan
Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan (Cina Ringkas: 国民型华文中学; Cina Tradisional: 國民型華文中學; pinyin: Guómínxíng Huáwén Zhōngxué, singkatannya SMJK atau SMJK(C), Cina Ringkas: 华中; Cina Tradisional: 華中; pinyin: Huázhōng) merujuk kepada subset sekolah menengah awam kerajaan yang menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar di Malaysia.
| Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan 国民型华文中学 | |
|---|---|
| Lokasi | |
 Malaysia | |
| Maklumat | |
| Sesi | Pagi / petang |
| Jantina | Lelaki dan perempuan |
| Bahasa pengantar | Bahasa Melayu, Bahasa Inggeris, Bahasa Cina |
| Laman sesawang | smjk.edu.my |
Perkembangan sekolah Cina bermula sejak abad ke-19. Sekolah menengah yang menggunakan bahasa Cina sebagai bahasa pengantara turut diasaskan. Sejak kemerdekaan Persekutuan Tanah Melayu, kebanyakan sekolah menengah Cina menukar statusnya kepada Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan dan menggunakan bahasa kebangsaan dan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar. Sekolah Menengah Cina Chung Ling merupakan sekolah menengah Cina pertama yang menerima bantuan kewangan kerajaan untuk menukar status menjadi Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan.
Sekolah Menengah Cina yang tidak menerima skim penstrukturan semula tidak akan mendapat bantuan kewangan, mempunyai kuasa autonomi dan tidak tertakluk kepada pentadbiran Kementerian Pendidikan Malaysia. Disebabkan oleh penstrukturan semula sekolah menengah Cina, maka muncul sekolah-sekolah baharu yang dinamakan sebagai “Sekolah Menengah Persendirian Cina” (华文独立中学) untuk menampung pelajar yang tidak dapat masuk ke sekolah-sekolah Cina selepas penstrukturan (juga dikenali sebagai SMJK). Selepas itu, sekolah-sekolah yang tidak menerima bantuan kewangan ini dikenali sebagai “Sekolah Menengah Persendirian Cina”.
Sebaliknya, Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan Cina (SMJK) menerima bantuan tahunan daripada Kementerian Pendidikan Malaysia (kecuali bantuan pembangunan) dan SMJK dikawal sepenuhnya oleh Kementerian Pendidikan Malaysia, termasuk kurikulum, tenaga pengajar dan pengambilan pelajar. Lembaga pengelola sekolah dibentuk mengikut keperluan kementerian, namun hak milik tanah sekolah tetap milik asal pihak yang memiliki tanah tersebut.
Gelaran SMJK tetap digunakan dalam nama sekolah untuk membezakan antara 81 buah Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan dengan Sekolah Menengah Kebangsaan.
Sejarah
suntingLatar Belakang Pendidikan Cina Sebelum dan Selepas Perang Dunia Kedua
suntingSebelum tercetusnya Perang Dunia Kedua, kerajaan hanya menyediakan bantuan kewangan kepada sekolah aliran Inggeris. Pendidikan dalam bahasa lain, termasuk bahasa ibunda pelbagai kaum, dibiayai sepenuhnya oleh komuniti masing-masing untuk menubuhkan sekolah serta membayar gaji guru. Pendidikan Cina pada ketika itu kebanyakannya mengikut sistem pendidikan dari negara China, termasuk penggunaan buku teks dan sukatan pelajaran dari negara tersebut.
Pada tahun 1942, serangan Jepun ke atas Tanah Melayu telah menyebabkan banyak sekolah Cina ditutup. Selepas Jepun menyerah kalah pada tahun 1945, sekolah-sekolah berkenaan dibuka semula. Sebelum perang, pendidikan Cina di Tanah Melayu hanya tertumpu pada peringkat rendah. Selepas itu, pendidikan menengah mula berkembang dan sekolah menengah Cina yang baharu turut ditubuhkan. Menjelang kemerdekaan Tanah Melayu pada tahun 1957, terdapat lebih daripada 60 buah sekolah menengah Cina di seluruh negara.
Perkembangan Dasar Pendidikan
suntingSelepas pengambilalihan kuasa oleh kerajaan Komunis di China pada tahun 1949, kerajaan British mengharamkan pengambilan guru dari China oleh sekolah-sekolah Cina antara tahun 1948 hingga 1955. Pada tahun 1949, Persekutuan Tanah Melayu telah dibentuk. Bagi melaksanakan dasar pemerkasaan bangsa melalui pendidikan, Laporan Barnes diterbitkan pada tahun 1950. Kerajaan British kemudian mencadangkan sistem pendidikan yang berasaskan bahasa Inggeris. Pada tahun 1952, sistem "Bantuan Kewangan" diperkenalkan, di mana sekolah akan menerima bantuan kewangan dan tertakluk kepada kawalan kerajaan.
Pada tahun 1954, kerajaan Persekutuan mengemukakan Kertas Putih Pendidikan yang mencadangkan agar sekolah-sekolah Cina ditukar kepada "Sekolah Jenis Kebangsaan". Cadangan ini merupakan kesinambungan kepada pelaksanaan Ordinan Pendidikan 1952. Menteri Pelajaran ketika itu, Tun Abdul Razak, menyokong cadangan tersebut dan mengumumkan bahawa semua sekolah menengah Cina akan ditukar kepada Sekolah Kerajaan. Pada 7 Disember 1956, kerajaan mula melaksanakan perubahan bahasa pengantar daripada bahasa Cina kepada bahasa Inggeris di sekolah menengah Cina.
Penukaran Status Sekolah Menengah Cina
suntingPada tahun 1955, Sekolah Menengah Chung Ling di Pulau Pinang memohon secara rahsia kepada kerajaan untuk menukar status kepada "Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan". Pada Jun 1956, Chung Ling menjadi sekolah menengah Cina pertama yang menerima bantuan penuh kerajaan dan menukar sistem pentadbiran, sukatan pelajaran serta bahasa pengantar. Pengetua sekolah ketika itu turut menjadi pengerusi Lembaga Sekolah Menengah Cina, sekali gus mempengaruhi sekolah-sekolah lain. Pada tahun 1957, Sekolah Menengah Yuk Choy di Ipoh, Perak, yang sebelum ini menolak bantuan kerajaan, akhirnya bersetuju selepas dua sekolah utama menerima perubahan tersebut.
Selepas kelulusan Akta Pendidikan 1961, Menteri Pelajaran menekankan bahawa pemimpin masyarakat Cina seperti Lee Siok Yew serta akhbar-akhbar Cina memuji manfaat perubahan sistem ini, antaranya pengurangan yuran, pengurangan beban kewangan ibu bapa, kebajikan guru terjamin, dan penggunaan bahasa Cina bagi separuh masa pengajaran.
Kerajaan menggunakan pendekatan lunak dengan menawarkan insentif kewangan untuk menggalakkan sekolah menengah Cina menukar status kepada Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan yang menggunakan bahasa Inggeris sebagai bahasa pengantar.
Pada tahun 1962, dua aliran pendidikan sekolah menengah Cina muncul:
- Menolak bantuan dan kekal sebagai Sekolah Menengah Persendirian Cina.
- Menerima bantuan dan menjadi Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan.
Sekolah yang menerima bantuan akan ditanggung sepenuhnya oleh kerajaan, termasuk gaji guru. Lembaga pengelola sekolah diberikan kuasa untuk menguruskan hal ehwal sekolah. Yuran pelajar tingkatan satu ditetapkan sebanyak RM5 dan RM7.50 bagi tingkatan empat. Sekolah juga dibenarkan memohon pengecualian yuran bagi pelajar yang kurang berkemampuan. Sehingga dekad 1980-an, semua Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan telah menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar, dan yuran persekolahan menengah telah dimansuhkan.
Sekolah menengah Cina yang menukar status kepada Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan pada tahun 1962 dikehendaki menerima pelajar lepasan SJKC dalam had umur yang telah lulus Peperiksaan Darjah Enam (MSSEE). Walau bagaimanapun, kerajaan membenarkan penubuhan "kelas persendirian" dalam kawasan sekolah yang sama, diadakan pada sesi petang. Kelas ini menampung pelajar yang melebihi umur atau gagal peperiksaan darjah enam, dan pengajaran dijalankan dalam bahasa Cina. Gaji guru bagi kelas ini tidak ditanggung oleh kerajaan.
Lembaga pengelola perlu menanggung segala perbelanjaan dan pelajar diwajibkan membayar yuran. Beberapa tahun kemudian, lepasan Sekolah Rendah Cina boleh secara automatik menyambung pelajaran ke Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan. Begitu juga pelajar menengah rendah boleh naik ke tingkatan empat tanpa halangan. Di kawasan luar bandar, kerana kekurangan pelajar dan sumber kewangan, sekolah terpaksa mengekalkan sistem "kelas persendirian". Namun, di kawasan bandar, lembaga pengelola mempunyai keupayaan kewangan untuk membina sekolah baharu dan membuka lebih banyak kelas.
Sistem Pendidikan Selepas Penukaran Status
suntingSelepas penukaran status, bahasa pengantar ditukar kepada bahasa Inggeris, namun mata pelajaran Bahasa Cina masih diajar dalam bahasa asalnya. Tempoh persekolahan ialah lima tahun, iaitu Tingkatan Satu hingga Tiga sebagai peringkat menengah rendah dan Tingkatan Empat hingga Lima sebagai menengah atas. Pelajar Cina lepasan sekolah rendah perlu memasuki kelas peralihan selama satu tahun untuk menyesuaikan diri dengan bahasa pengantar baharu.
Pelajar menengah rendah perlu menduduki peperiksaan Lower Certificate of Education (LCE). Lulus LCE membolehkan pelajar naik ke Tingkatan Empat. (Pada awalnya, pelajar boleh terus naik ke Tingkatan Empat, tetapi kemudian diwajibkan lulus LCE dahulu.)
Pelajar menengah atas perlu menduduki peperiksaan Malaysian Certificate of Education (MCE). Ketika itu, bahasa pengantar kebanyakannya ialah bahasa Inggeris, kecuali mata pelajaran Bahasa Cina yang masih dijawab dalam bahasa Cina. Selepas peralihan ke sistem pendidikan kebangsaan, semua mata pelajaran kecuali Bahasa Cina dijawab dalam bahasa Melayu. Peperiksaan lain termasuk Penilaian Menengah Rendah (PMR) bagi Tingkatan Tiga dan Sijil Pelajaran Malaysia (SPM), Sijil Pelajaran Tinggi Malaysia (STPM), Sijil Pelajaran Vokasional Malaysia (SPVM) serta Sijil Kemahiran Malaysia (SKM) bagi pelajar Tingkatan Lima.
Selepas penukaran status, subjek Bahasa Cina diajar sebanyak tujuh kali seminggu (setiap sesi 40 minit). Subjek seperti pendidikan jasmani, seni lukis, dan muzik dibenarkan diajar dalam bahasa ibunda. Buku teks Bahasa Cina terbahagi kepada tiga komponen: tulisan dan pemahaman (peringkat menengah atas dikenali sebagai "Kesusasteraan Cina"), sejarah Cina, dan karangan. Pelajar turut digalakkan membaca buku bacaan tambahan dan dikehendaki menyediakan laporan bacaan dua buah buku sastera setiap tahun – satu semasa sesi persekolahan dan satu semasa cuti persekolahan.
Ciri-ciri
suntingDi bawah peruntukan Akta Pendidikan 1996, walaupun Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan (SMJK) dan Sekolah Menengah Kebangsaan (SMK) menggunakan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar utama, SMJK masih mengekalkan ciri-ciri khas tertentu yang membezakannya dengan SMK biasa. Perbezaan utama termasuk:
- Pengetua dan pentadbir sekolah harus memiliki kelayakan bahasa Cina, kecuali di kawasan yang kurang penduduk Cina.
- Pihak sekolah menggunakan nama SMJK dalam papan tanda sekolah.
- Lembaga pengelola SMJK mengurus harta sekolah yang berbeza dengan SMK yang diurus sepenuhnya oleh kerajaan.
- Kebanyakan Sekolah Menengah Jenis Kebangsaan mempunyai majoriti pelajar Cina dan guru.
- SMJK menetapkan Bahasa Cina sebagai mata pelajaran wajib di mana semua pelajar diwajibkan untuk mendaftar dan menduduki mata pelajaran Bahasa Cina pada peringkat SPM.
- Waktu pembelajaran setiap minggu yang ditetapkan adalah 5-7 waktu dengan peruntukan masa selama 200-280 minit.
- Kelas Bahasa Cina akan diaturkan dalam jadual waktu umum.
- Pengumuman dan notis sekolah sentiasa menggunakan dwibahasa (iaitu bahasa Melayu dan bahasa Cina)
- Pelajar SMJK majoritinya berasal dari Sekolah Jenis Kebangsaan Cina (SJKC).
- SMJK biasanya mempunyai lembaga pengelola, PIBG dan alumni yang aktif membangunkan sekolah.
- Sekolah mengekalkan identiti budaya Cina melalui persatuan bahasa, muzik tradisional, tarian dan aktiviti seni.
- Aktiviti seperti kaligrafi, penulisan sastera Cina, seni bela diri, dan tarian singa dianjurkan secara aktif.
_Ayer_Tawar.jpg){kind=small}
