Mariia Vetrova

Mariia Fedosiivna Vetrova (Bahasa Ukraine: Марія Федосіївна Вєтрова; 3 Januari 1870 – 24 Februari 1897) ialah seorang guru dan revolusioner Ukraine. Selepas bekerja sebagai guru di bahagian yang berlainan di Ukraine dan menyertai rombongan teater secara ringkas, beliau menyertai kalangan sosialis di Azov dan menjadi penurut karya Leo Tolstoy. Beliau melanjutkan pelajarannya di Saint Petersburg, tetapi digalakkan untuk menjadi seorang revolusioner selepas bertemu dengan Tolstoy sendiri. Beliau ditangkap kerana aktiviti penerbitan anti-Tsar, dan meninggal dunia akibat membakar diri di Kubu Peter dan Paul. Kematiannya menjadi seruan terhadap kebangkitan gerakan pelajar anti-Tsar, dedikasi yang diilhamkan oleh Tolstoy dan Maxim Gorky, yang kemudiannya menulis "Lagu Petrel Berderas" sebagai hasilnya.

Mariia Vetrova

Biografi

Mariia Fedosiivna Vetrova dilahirkan pada 3 Januari 1870, di Solonivka, di Kegabenoran Chernihiv di Empayar Rusia (kini Wilayah Chernihiv, Ukraine). Selaku anak luar nikah kepada seorang wanita Kozak, Oleksandra Vetrova, dan seorang notari tempatan, beliau dibesarkan sebagai anak yatim oleh seorang wanita petani yang dipanggilnya "nenek". Pada tahun 1888, beliau lulus dari kolej sebagai guru,[2] dan mengajar di sebuah sekolah luar bandar di Liubech.

Gaji gurunya yang tidak seberapa tidak mencukupi untuk menyaranya, dan beliau menjadi kesepian di kampung kecil di pedalaman. Pada April 1889, beliau menyertai rombongan pelakon Ukraine Mykola Sadovskyy. Mereka mengembara ke seluruh Ukraine, dan bermain dalam teater kecil dengan pakaian dan set asas. Akan tetapi, apabila beliau pergi untuk memberikan persembahan pertamanya, beliau mengalami keresahan panggung, dan meninggalkan kumpulan teater.

Beliau berpindah ke Azov untuk menyambung kerja sebagai guru. Di sana, beliau menyertai kalangan sosialis tempatan dan menjadi kawan rapat dengan Antip Kulakov, seorang Narodnik dari Taganrog. Beliau menjadi pembaca yang bersemangat, dan sangat diilhamkan oleh artikel Leo Tolstoy, "Apa itu Kebahagiaan?" Tahun-tahun berlalu, beliau semakin bersemangat untuk menyambung pelajaran. Pada tahun 1894, beliau meninggalkan Azov dan mendaftar dalam Kursus Bestuzhev di Universiti Imperial Saint Petersburg.[2] Akan tetapi, beliau dengan cepat kecewa dengan profesornya kerana menyifatkan kuliahnya tidak merangsang secara intelek. Pada tahun berikutnya, beliau bertemu Tolstoy sendiri, dan memberi inspirasi kepadanya untuk menjadi seorang revolusioner. Beliau kemudian mula mengajar bahasa Rusia dan aritmetik di sekolah Ahad pekerja, di Loji Negeri Obukhov.

Pada 24 Jun 1897, pihak berkuasa Tsar telah melakukan penangkapan besar-besaran orang di Saint Petersburg yang disyaki terlibat dalam operasi percetakan Narodnik. Vetrova mengenali beberapa orang yang telah ditangkap. Pada 2 Januari 1897, beliau telah ditangkap kerana memiliki propaganda antikerajaan, dan juga disyaki terlibat dalam operasi percetakan revolusioner. Beliau dipenjarakan di Kubu Peter dan Paul, dan membakar diri pada 20 Februari sebelum meninggal dunia akibat melecur pada 24 hari bulan. [2] Pihak berkuasa penjara cuba menyembunyikan kejadiannya, dan dikebumikan secara rahsia di Perkuburan Transfigurasi.

Legasi

Berita kematiannya bocor pada bulan berikutnya, dan mencetuskan protes pelajar di Saint Petersburg, Moscow dan Kyiv. Pada 4 Mac 1897, lima ribu orang berkumpul di Katedral Kazan di Saint Petersburg untuk memberi penghormatan kepada Vetrova, tetapi upacara peringatan telah diharamkan, dan 850 penunjuk perasaan telah ditangkap. Antara yang hadir ialah Nikolay Beketov, Nikolai Kareev, Vladimir Lamansky, Sergey Platonov dan Nestor Kotlyarevsky. Stanislav Strumilin mengenang hari itu sebagai "pembaptisan api" dan permulaan tempoh aktivisme awam yang berterusan menentang autokrasi Tsar. Katedral Kazan menjadi pusat tumpuan demonstrasi pelajar selanjutnya, dengan refleksi Maxim Gorky pada satu demonstrasi pada tahun 1901 menjadi lagu revolusioner "Lagu Petrel Berderas".

Vetrova telah diisytiharkan sebagai martir revolusioner oleh Mykola Voronyi dan Borys Hrinchenko, manakala organisasi revolusioner rahsia mengeluarkan pengisytiharan atas namanya. Leo Tolstoy sendiri juga memberi penghormatan kepadanya.