Cap

tanda lambang tersendiri yang bertujuan untuk menjamin ketulenan pengarang dokumen di mana ia dicetak, timbul atau dilekatkan
(Dilencongkan daripada Mohor)

Cap, mohor atau meterai adalah alat untuk membuat kesan dalam lilin, tanah liat, kertas dan sebagainya termasuk pencetakan timbul di atas kertas, dan juga kesannya. Tujuan asal adalah untuk mengesahkan dokumen, pembungkus untuk sampul surat, atau penutup bekas atau bungkusan yang memegang barang-barang berharga atau objek lain.

Mohor Besar Raja-raja Melayu di Malaysia
Gambaran masa kini cap lewat Zaman Gangsa
Cap bandar (matriks) Náchod dari 1570

Peranti membuat cap juga dirujuk sebagai matriks atau die mohor; hasil cetakan yang dibuat dirujuk sebagai kesan meterai (atau, lebih jarang, pematerian).[1] Jika kesan itu dibuat semata-mata sebagai suatu pelepasan yang disebabkan oleh tekanan yang lebih besar pada kertas di mana bahagian-bahagian yang tinggi sentuhan matriks, meterai ini dikenali sebagai meterai kering; dalam kes-kes lain dakwat atau cecair lain atau medium cecair digunakan, dalam warna lain berbanding dengan warna kertas.

Kajian meterai dikenali sebagai sigillografi atau sfragistik.

Timur Dekat Purba

sunting
 
Mohor silinder batu kapur Mesopotamia dan kesan—penyembahan Shamash

Cap telah digunakan dalam tamadun awal dan mempunyai kepentingan yang besar dalam arkeologi dan sejarah seni. Semasa Mesopotamia purba meterai silinder diukir dalam batu atau bahan-bahan lain yang digunakan. Ini boleh dilaksanakan bersama-sama untuk mewujudkan satu keadaan di permukaan tanah liat (yang boleh diulangi selama-lamanya), dan digunakan sebagai label pada kiriman barangan perdagangan, atau untuk tujuan lain. Ia biasanya berongga dan ia adalah dianggap bahawa ia dipakai pada tali atau rantai di leher. Banyak yang mempunyai imej sahaja, seringkali ukiran sangat halus, tanpa bertulis, manakala yang lain mempunyai kedua-duanya. Dari Mesir Purba meterai dalam bentuk cap-cincin (lihat di bawah), termasuk beberapa dengan nama-nama raja-raja, telah didapati; ini biasanya untuk hanya memaparkan nama-nama dalam hieroglif.

Rujukan

sunting
  1. ^ New 2010, p. 7.

Bibliografi

sunting
  • Adams, Noël; Cherry, John; Robinson, James, penyunting (2007). Good Impressions: Image and Authority in Medieval Seals. British Museum Research Publications 168. London: British Museum. ISBN 978-0-86159-168-8.
  • Boardman, John (1972). Greek Gems and Finger Rings. New York.
  • Chassel, Jean-Luc (2003). Sceaux et usages de sceaux: images de la Champagne médiévale. Paris: Somogny. ISBN 2-85056-643-8.
  • Collon (ed.), Dominique (1997). 7000 Years of Seals. London: British Museum Press. ISBN 0-7141-1143-0.CS1 maint: extra text: authors list (link)
  • Grisar, Josef; De Lasala, Fernando (1997). Aspetti della sigillografia. Rome.
  • Harvey, P.D.A.; McGuinness, Andrew (1996). A Guide to British Medieval Seals. London: British Library and Public Record Office. ISBN 0-7123-0410-X.
  • Jenkinson, Hilary (1968). Guide to Seals in the Public Record Office. Public Record Handbooks 1 (ed. 2nd). London: Her Majesty's Stationery Office.
  • McEwan, John (2016). Seals in Medieval London, 1050-1300: A Catalogue. London Record Society Extra Series. Woodbridge, Suffolk: Boydell & Brewer. ISBN 978-0-900952-56-2.
  • Morris, David (2012). Matrix: A Collection of British Seals. Whyteleaf. ISBN 978-0-9570102-0-8.
  • New, Elizabeth (2010). Seals and Sealing Practices. Archives and the User 11. London: British Records Association. ISBN 978-0-900222-15-3.
  • Pastoureau, Michel (1981). Les sceaux. Turnhout: Brepols.
  • Posse, Otto (1913). Die Siegel der deutschen Kaiser und Könige, von 751 bis 1913. 5. Dresden. Accessible on Wikisource
  • Schofield, Phillipp R., penyunting (2015). Seals and their Context in the Middle Ages. Oxford: Oxbow. ISBN 978-1-78297-817-6.
  • Yule, Paul (1981). Early Cretan Seals: A Study of Chronology. Marburger Studien zur Vor und Frühgeschichte 4. Mainz. ISBN 3-8053-0490-0.

Pautan luar

sunting