Wikipedia

Pemberontakan Jeju

"Peristiwa 3 April" dilencongkan ke sini. Untuk kumpulan cerpen oleh Yu Hua, lihat Cerpen Peristiwa 3 April.

Pemberontakan Jeju Jawi: ‏ڤمبرونتقن جيجو‎‎, yang dikenali di Korea Selatan sebagai peristiwa Jeju 3 April[5] (Hangul: 제주 4·3 사건), ialah pemberontakan di Pulau Jeju dari April 1948 hingga Mei 1949. Setahun sebelum permulaannya, penduduk Jeju telah mula memprotes pilihan raya yang dijadualkan oleh Suruhanjaya Sementara Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk Korea (UNTCOK) yang akan diadakan di separuh wilayah Korea yang diduduki Amerika Syarikat, yang mereka percaya akan mengukuhkan perpecahan negara itu. Sebuah mogok umum kemudiannya dianjurkan oleh Parti Pekerja Korea Selatan (WPSK) dari Februari hingga Mac 1948. WPSK melancarkan pemberontakan pada April 1948, menyerang polis dan anggota Liga Belia Barat Laut yang ditempatkan di Jeju yang telah dikerah untuk menyekat protes dengan kekerasan.[1]:166–167[6] Republik Pertama Korea di bawah Presiden Syngman Rhee meningkatkan penindasan ke atas pemberontakan dari Ogos 1948, mengisytiharkan undang-undang tentera pada bulan November dan memulakan "kempen pembasmian" terhadap pasukan pemberontak di kawasan luar bandar Jeju pada Mac 1949, menumpaskan mereka hanya dalam dua bulan. Ramai veteran pemberontak dan simpatisan yang disyaki telah dibunuh selepas meletusnya Perang Korea pada Jun 1950, dan kewujudan pemberontakan Jeju secara rasmi ditapis dan ditindas di Korea Selatan selama beberapa dekad.[7] :41

Pemberontakan Jeju
Sebahagian daripada kawasan di Korea

Peta Korea Selatan dengan Jeju diserlahkan di bahagian bawah dengan warna merah
Tarikh03 April 1948 (1948-04-03) – 13 Mei 1949 (1949-05-13)
(1 tahun, 1 bulan, 1 minggu dan 3 hari)
Lokasi
Pulau Jeju, Korea Selatan
Keputusan Pemberontakan ditindas
Pihak yang terlibat
Parti Pekerja Korea Selatan
Penyokong tempatan		 Kerajaan Tentera Amerika Syarikat di Korea (sehingga Ogos 1948)
Korea Selatan Korea Selatan (mulai Ogos 1948)
Liga Belia Barat Laut
Liga Belia Korea
Komandan dan pemimpin
Kim Dal-sam
Pak Hon-yong		 William F. Dean
Syngman Rhee
Kim Ik-ryeol
Kerugian dan korban
Beberapa ribu terbunuh[1]:189[a] 162 askar terbunuh
289 anggota polis terbunuh
640 separa tentera terbunuh
Jumlah:
1,091 terbunuh
14,373 orang awam terbunuh (86% oleh pasukan keselamatan dan 14% oleh pemberontak)
30,000 jumlah terkorban termasuk pejuang[2] (Gabenor Jeju pada masa itu secara peribadi melaporkan angka kematian sekitar 60,000 orang;[3] Bruce Cumings mendakwa beberapa sumber mencadangkan angka kematian berjumlah 80,000 orang;[4] Spencer C. Tucker mencatatkan anggaran setinggi 100,000 orang)
Pemberontakan Jeju
Hangul제주 4·3 사건
Hanja濟州四三事件
Perumian SemakanJeju sasam sageon
McCune–ReischauerCheju sasam sakŏn

Pemberontakan Jeju terkenal dengan keganasan yang melampau; antara 14,000 dan 30,000 orang (10 peratus penduduk Jeju) terbunuh, dan 40,000 orang lagi melarikan diri ke Jepun.[6][8][9][1]:139, 193 Kekejaman dan jenayah perang telah dilakukan oleh kedua-dua pihak, tetapi ahli sejarah telah menyatakan bahawa kaedah yang digunakan oleh kerajaan Korea Selatan untuk menindas penunjuk perasaan dan pemberontak adalah sangat kejam, dengan keganasan terhadap orang awam oleh pasukan pro-kerajaan yang menyumbang kepada pemberontakan Yeosu-Suncheon di Selatan Jeolla semasa konflik.[1]:171[6][7]:13–14[1]:186 Beberapa ahli sejarah dan sarjana, termasuk ahli sejarah tentera Allan R. Millett, menganggap pemberontakan Jeju sebagai permulaan sebenar Perang Korea.[10]

Pada tahun 2003, Jawatankuasa Kebangsaan bagi Penyiasatan Kebenaran tentang Insiden Jeju 3 April yang dipengerusikan oleh perdana menteri Korea Selatan Goh Kun menyifatkan peristiwa itu sebagai pembunuhan beramai-ramai.[11] Presiden Korea Selatan Roh Moo-hyun mengeluarkan permohonan maaf rasmi bagi pihak kerajaan Korea Selatan.[12] Pada 2019, polis Korea Selatan dan kementerian pertahanan memohon maaf atas penglibatan mereka dalam pembunuhan beramai-ramai di Jeju.[13]

Latar belakang sunting

Keadaan politik di Korea sunting

Selepas Empayar Jepun menyerah kalah kepada tentera Bersekutu pada 15 Ogos 1945, 35 tahun pendudukan Jepun di Korea akhirnya berakhir. Korea kemudiannya dibahagikan kepada dua di garis selari ke-38 utara, dengan Kesatuan Soviet mengambil alih amanah di bahagian utara garisan dan Amerika Syarikat di bahagian selatan garisan. Pada September 1945, Lt. Jeneral John R. Hodge menubuhkan kerajaan tentera untuk mentadbir wilayah selatan, termasuk Pulau Jeju. Pada Disember 1945, wakil-wakil AS bertemu dengan mereka dari Kesatuan Soviet dan United Kingdom untuk menyelesaikan tanggungjawab bersama. Memandangkan kekurangan konsensus, AS membawa "soalan Korea" kepada Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu untuk perbincangan lanjut. Pada 14 November 1947, Perhimpunan Agung Pertubuhan Bangsa-Bangsa Bersatu meluluskan Resolusi 112 PBB, menggesa pilihan raya umum pada 10 Mei 1948, di bawah pengawasan UNTCOK.[14]

Kerana bimbang akan kehilangan pengaruh ke atas separuh utara Korea jika patuh, Kesatuan Soviet menolak resolusi PBB dan menafikan akses UNTCOK ke utara Korea.[15] UNTCOK bagaimanapun telah melalui pilihan raya, walaupun di bahagian selatan negara sahaja. Kesatuan Soviet bertindak balas terhadap pilihan raya di selatan ini dengan pilihan raya sendiri di utara pada 25 Ogos 1948.[16]

Keadaan politik di Pulau Jeju sunting

Penduduk pulau Jeju adalah antara peserta paling aktif dalam gerakan kemerdekaan Korea menentang penjajahan Jepun. Disebabkan pengasingan relatif pulau itu dari semenanjung tanah besar, Jeju mengalami keamanan relatif selepas penyerahan Jepun, berbeza dengan tempoh pergolakan hebat di wilayah selatan tanah besar Korea. Seperti tanah besar, tempoh sejurus selepas penyerahan Jepun dicirikan oleh pembentukan Jawatankuasa Rakyat, majlis autonomi tempatan yang ditugaskan untuk menyelaraskan peralihan ke arah kemerdekaan Korea. Apabila kerajaan tentera Amerika tiba di Jeju pada akhir 1945, Majlis Rakyat Jeju adalah satu-satunya kerajaan yang ada di pulau itu. Sebagai bukti kestabilan relatif ini, gabenor tentera AS di bawah Kerajaan Tentera Tentera Amerika Syarikat di Korea (USAMGIK) John R. Hodge menyatakan pada Oktober 1947 bahawa Jeju adalah "kawasan komunal yang benar-benar dikawal secara aman oleh Jawatankuasa Rakyat tanpa banyak pengaruh komunis antarabangsa."[17]

Jawatankuasa Rakyat Jeju telah berada di bawah arahan Parti Pekerja Korea Selatan (WPSK) menjelang akhir 1946. WPSK menggalakkan Majlis Rakyat menubuhkan jawatankuasa ketenteraan dan politik, serta pertubuhan massa. Pembubaran USAMGIK 1946 untuk Republik Rakyat Korea sementara dan Jawatankuasa Rakyat yang berkaitan dengannya di tanah besar mencetuskan Pemberontakan Musim Gugur 1946, yang tidak merebak ke Jeju (kerana masih beroperasi hampir tidak diganggu oleh kerajaan tentera Amerika) tetapi menyumbang kepada meningkatnya ketegangan di pulau itu.[17]:17–18 Walau bagaimanapun, sejak tahun 2000-an, ramai sarjana liberal Korea Selatan dan keluarga kehilangan mangsa pembunuhan beramai-ramai telah menilai bahawa Jawatankuasa Rakyat Jeju tidak ada kaitan dengan arahan WPSK.[18]

Insiden yang membawa kepada pemberontakan sunting

Demonstrasi Sam-il sunting

Penduduk Jeju mula memprotes menentang pilihan raya setahun sebelum ia berlangsung. Khususnya mengambil berat tentang pembahagian semenanjung secara kekal, WPSK merancang perhimpunan pada 1 Mac 1947, untuk mengecam pilihan raya dan pada masa yang sama meraikan ulang tahun Pergerakan 1 Mac (juga dikenali sebagai Pergerakan Sam-il).[1]:153[7]:28 Percubaan oleh pasukan keselamatan untuk menyuraikan orang ramai hanya membawa lebih ramai rakyat Jeju keluar untuk menyokong demonstrasi. Pihak polis melepaskan tembakan amaran tanpa pandang bulu, beberapa daripadanya mengenai orang ramai. Walaupun tembakan ini berjaya menenangkan penunjuk perasaan, enam orang awam terbunuh, termasuk seorang kanak-kanak berusia enam tahun.[b][1]:154[7] :28[11]

Insiden penjara Chong-myon sunting

Pada 8 Mac 1947, sekumpulan kira-kira seribu penunjuk perasaan berkumpul di penjara Chong-myon, menuntut pembebasan anggota WPSK yang telah ditangkap oleh kerajaan tentera semasa demonstrasi Sam-il. Apabila penunjuk perasaan mula membaling batu dan kemudiannya bergegas ke penjara, polis di dalam telah menembak mereka dalam keadaan panik, membunuh lima orang. Sebagai tindak balas, anggota WPSK dan lain-lain menggesa kerajaan tentera mengambil tindakan terhadap pegawai polis yang melepaskan tembakan ke arah orang ramai. Sebaliknya, 400 lagi pegawai polis telah diterbangkan dari tanah besar, bersama-sama anggota kumpulan separa tentera berhaluan kanan ekstrem yang dikenali sebagai Liga Belia Barat Laut.[1]:154 Walaupun kedua-dua polis dan kumpulan separa tentera menggunakan taktik ganas dan keras dalam penindasan mereka terhadap penduduk tempatan, Liga Belia Barat Laut sangat kejam, digambarkan sebagai pengganas sempadan.:99[1]:155[6]:58[19]

Mogok am Februari 1948 sunting

Ketika pilihan raya 10 Mei 1948 semakin hampir, para pemimpin WPSK menguatkan lagi penentangan mereka terhadap penglibatan UNTCOK dalam hal ehwal Korea, kerana mereka percaya pilihan raya itu akan mengukuhkan pemisahan garis selari ke-38 sebagai sempadan kekal, menjadikan Korea bersatu dan merdeka hampir mustahil. Pada Januari 1948, Pak Hon-yong, ketua WPSK, menyeru ahli-ahli WPSK di selatan selari ke-38 untuk menentang pilihan raya dengan apa cara yang perlu, dan menyeru agar mogok umum bermula pada 7 Februari. Pada ketika ini, terdapat sekurang-kurangnya 60,000 ahli WPSK di Jeju, dan sekurang-kurangnya 80,000 penyokong aktif.[1] Ahli dan penyokong ini bukan sahaja melancarkan mogok tetapi dalam beberapa kes menyerang pemasangan kerajaan dan terlibat dengan pasukan polis dalam konflik terbuka. Perikatan antara gerila WPSK menentang kumpulan kanan dan polis ini berterusan sehingga Mac 1948.[1] :164

Pemberontakan sunting

3 April 1948 sunting

 
Penduduk Jeju menunggu hukuman mati pada akhir 1948

Walaupun pertempuran telah berlaku di Pulau Jeju sejak awal 1947, 3 April 1948, dianggap sebagai hari pemberontakan Jeju bermula secara rasmi. Beberapa sumber mendakwa ia berlaku apabila polis tentera "menembak pada demonstrasi memperingati perjuangan Korea menentang pemerintahan Jepun," mencetuskan pemberontakan besar-besaran.:99 Sumber lain, bagaimanapun, tidak menyebut insiden demonstrasi ini, dan mendakwa bahawa rancangan WPSK untuk menyerang pada 3 April telah diusahakan untuk beberapa lama.[1]:166[7]:30 Walau apa pun, kira-kira jam 02:00, kira-kira 500 gerila WPSK bersama sehingga 3,000 simpatisan menyerang jawatan Liga Belia Barat Laut serta 11 daripada 24 balai polis di pulau itu, membunuh 30 anggota polis, khususnya menyasarkan mereka yang diketahui mempunyai sebelum ini bekerjasama dengan Jepun.[1] :167[6]:55

Leftenan Jeneral Kim Ik-ryeol, komander pasukan polis di pulau itu, cuba menamatkan pemberontakan secara aman dengan berunding dengan pemberontak. Beliau bertemu beberapa kali dengan pemimpin pemberontak Kim Dal-sam dari WPSK tetapi kedua-dua pihak tidak boleh bersetuju dengan syarat. Kerajaan mahu penyerahan sepenuhnya dan pemberontak menuntut pelucutan senjata polis tempatan, pemecatan semua pegawai pemerintah di pulau itu, larangan kumpulan separa tentera, dan penyatuan semula dan pembebasan semenanjung Korea.[1]:174[6]

Selepas rundingan damai yang gagal ini, pertempuran berterusan. Kerajaan tentera AS bertindak balas terhadap aktiviti gerila dengan memindahkan satu lagi rejimen ke Jeju dari Busan dan mengerahkan syarikat polis, masing-masing dengan 1,700 orang, dari wilayah selatan tanah besar.[1]:168 Gerila berundur ke pangkalan mereka di hutan dan gua di sekitar Hallasan, gunung berapi yang telah pupus dan gunung tertinggi di Korea Selatan. Pada 29 April, gabenor wilayah Jeju berketurunan Korea yang bukan tentera meninggalkan jawatannya, berpaling tadah, dan menyertai gerila. Ini menyebabkan ramai pegawai polis, yang kecewa dengan kekejaman yang mereka diarahkan untuk melakukan terhadap rakyat sendiri, juga melakukan perkara yang sama. Sebagai tindak balas, gabenor wilayah tentera AS William F. Dean mengarahkan pembersihan simpatisan WPSK daripada barisan konstabulari Korea, dan tiga orang sarjan telah dihukum mati.[20] :68

Pertempuran berterusan sehingga pilihan raya 10 Mei. Sebanyak 214 orang telah terbunuh ketika itu.[21] Semasa minggu pilihan raya, gerila "memutus talian telefon, memusnahkan jambatan, dan menyekat jalan dengan timbunan batu untuk mengganggu komunikasi."[1]:171 Liga Wanita WPSK berkempen supaya penduduk bersembunyi di kawasan pergunungan yang dikawal oleh gerila pada malam sebelum pilihan raya supaya mereka tidak boleh dibawa keluar mengundi dengan todongan senjata, dan beribu-ribu melakukannya. Malah ramai pegawai pilihan raya juga enggan hadir. Kempen-kempen ini, bersama-sama dengan pembakaran merata-rata, demonstrasi ganas dan serangan ke atas tiga bangunan kerajaan pada hari pilihan raya menjadikan pilihan raya itu tidak berguna. Peratusan keluar mengundi di Jeju adalah yang paling rendah di seluruh Korea Selatan, sangat rendah sehingga dua kerusi yang dikhaskan untuk wilayah Jeju dalam dewan perhimpunan negara yang baharu dibiarkan kosong.[1] :171[7]:31

Disebabkan takut peningkatan aktiviti gerila selepas mereka berjaya mendapatkan apa yang mereka inginkan daripada pilihan raya, Jeneral Dean meminta sekatan Tentera Laut AS ke pulau itu pada 11 Mei, supaya simpatisan dari tanah besar tidak dapat sampai ke Jeju. Tentera Laut menghantar USS John R. Craig untuk menguatkuasakan sekatan.[1]:172

Pilihan raya bawah tanah dan pemberontakan Yeosu Ogos 1948 sunting

Walaupun aktiviti gerila berkurangan semasa musim panas 1948, mereka meningkat semula pada bulan Ogos selepas Kesatuan Soviet mengadakan pilihan raya di utara selari ke-38 untuk membentuk Republik Demokratik Rakyat Korea (DPRK).[1]:176,179 Bersempena dengan pilihan raya ini, Parti Pekerja Korea Utara (WPNK) menganjurkan "pilihan raya bawah tanah" untuk mereka yang ingin mengambil bahagian di selatan selari ke-38, termasuk di Pulau Jeju.[1]:177[7]:34 Walaupun peratusan keluar mengundi dalam pilihan raya ini dipertikaikan,[c] mereka berjaya memberanikan diri angkatan tentera WPSK.[1]:177[6] Pada bulan-bulan selepas pilihan raya, keadaan menjadi lebih teruk sehingga para pegawai Republik Korea (ROK) memutuskan untuk menghantar Rejimen Keempat Belas Konstabulari Korea, yang ditempatkan berhampiran bandar pelabuhan selatan Yeosu, ke Pulau Jeju untuk membantu melawan- usaha gerila. Tidak mahu "membunuh penduduk Jeju," beribu-ribu tentera ini berpaling tadah pada 20 Oktober 1948, ketika mereka bersiap untuk berlepas. Mereka membunuh ramai pegawai berpangkat tinggi dan bekas pesubahat Jepun dan merampas Yeosu dan kawasan sekitarnya sebelum berundur ke kawasan sekitar gunung Jirisan dan menubuhkan pangkalan gerila, sama seperti yang dilakukan oleh gerila Jeju semasa bersembunyi di Hallasan .[1]:179–80[7]:34 Malu dengan kejadian ini, Syngman Rhee, presiden ROK yang baru dipilih, mempergiatkan usaha kerajaan untuk menghapuskan pemberontakan.[1]:182[7]:34Pada 17 November 1948, Syngman Rhee mengisytiharkan undang-undang tentera untuk memadamkan pemberontakan.[12] Dalam tempoh ini, pasukan polis ROK terlibat dalam pelbagai jenayah perang. Satu laporan menerangkan peristiwa 14 Disember 1948 di sebuah perkampungan kecil Jeju, apabila tentera ROK menyerang kampung itu dan menculik ramai lelaki dan perempuan muda. Gadis-gadis itu telah dirogol beramai-ramai dalam tempoh dua minggu dan kemudian dihukum bunuh bersama-sama lelaki muda itu.[8]

Menjelang akhir tahun 1948, taktik keras ROK dan kempen penindasan yang berkesan telah mengurangkan bilangan pasukan gerila kepada hanya 300.[1]:184

Serangan Tahun Baru 1949 WPSK dan kempen pembasmian ROK sunting

Pada 1 Januari 1949, gerila melancarkan serangan terakhir terhadap polis ROK. Mereka menyerang di Odong-ni dan Bandar Jeju, tetapi dibantai kembali oleh polis ROK dan dihalau ke pergunungan pedalaman pulau itu.[1]:184–85 Polis ROK mengejar gerila dan terus melakukan kekejaman, termasuk mengumpulkan seluruh kampung dan membunuh mereka semua.:58[1]:186[7]:36 Pasukan ROK, yang kini bertekad untuk memusnahkan gerila WPSK yang masih ada, melancarkan kempen pembasmian pada Mac 1949. Semasa kempen, 2,345 gerila dan 1,668 orang awam terbunuh.[1]:189 Dengan kempen berakhir dengan berkesan, ROK mengadakan pilihan raya di Pulau Jeju untuk mengisi kerusi kosong wilayah itu dalam Dewan Negara; Pulau Jeju kini secara berkesan dan simbolik di bawah bidang kuasa ROK.[1]:192[7] :31

Penglibatan Amerika Syarikat sunting

Pada permulaan pemberontakan, pulau itu dikawal oleh Kerajaan Tentera Tentera Amerika Syarikat di Korea.

Hanya sebilangan kecil rakyat Amerika yang hadir. Jimmie Leach, seorang kapten dalam Tentera AS, adalah penasihat kepada Konstabulari Korea Selatan dan mendakwa bahawa terdapat enam orang Amerika di pulau itu, termasuk dirinya, dan bahawa mereka boleh menghubungi dua pesawat pemantau kecil L-4 dan dua kapal penyapu periuk lama yang ditukar kepada perahu penyelamat pantai, yang dikendalikan oleh krew Korea. Pada 8 Mac 1949, Angkatan Tentera AS menghantar pasukan penyiasat yang diketuai oleh Kolonel James A. Casteel ke Jeju untuk menyiasat punca pemberontakan. Mereka merumuskan bahawa mogok umum Jeju Februari 1948 sebelum pemberontakan adalah disebabkan oleh hasutan oleh WPSK dan permusuhan terhadap polis akibat tembakan. Mereka juga menyifatkan mogok itu sebagai "inspirasi komunis" tetapi disertai oleh kedua-dua puak kiri dan kanan sebagai tindak balas terhadap tembakan 1 Mac.[11] Menjelang musim bunga 1949, empat batalion Tentera Korea Selatan tiba dan menyertai konstabulari tempatan, pasukan polis, dan partisan Persatuan Belia Barat Laut sayap kanan untuk menyekat protes. Pasukan gabungan dengan cepat memusnahkan atau melumpuhkan kebanyakan pasukan pemberontak yang tinggal. Pada 7 Jun 1949, kepimpinan pergerakan itu runtuh berikutan pembunuhan pemimpin pemberontak utama Lee Deok-gu.[22] Tentera AS kemudiannya menggelar pemusnahan sepenuhnya kampung Jungsangan sebagai "operasi yang berjaya."[11] Jawatankuasa Kebangsaan bagi Penyiasatan Kebenaran tentang Insiden Jeju 3 April menyimpulkan bahawa Kerajaan Tentera Tentera AS di Korea dan Kumpulan Penasihat Tentera Korea berkongsi tanggungjawab untuk insiden itu kerana ia bermula di bawah pemerintahan kerajaan tentera dan Kolonel Amerika bertanggungjawab ke atas pasukan keselamatan Jeju sehingga Ogos 1948.[11] Menurut Heo Hojun (허호준), pesawat perhubungan AS membantu menangkap dan membunuh penduduk kampung yang berpindah ke kawasan pergunungan tengah. Song Yo Chan(송요찬) komander pasukan penghukum di Jeju pada akhir 1948, menunjukkan penghargaan kepada Fred M. Erricson yang membantu operasi menghukum dan menyedari titik perhimpunan, pos komando pasukan Pemberontak dan situasi pertempuran antara pasukan Pemberontak dan Punitif melalui penerbangan peninjauan.[23]

Selepas meletusnya Perang Korea, AS mengambil alih perintah angkatan bersenjata Korea Selatan.[24] Brigedier Jeneral William Lynn Roberts memerintah orang Amerika di Jeju.[25][26]

Tentera AS mendokumentasikan pembunuhan beramai-ramai tetapi tidak mencampur tangan.[8] Pada 13 Mei 1949, duta AS ke Korea Selatan memberitahu Washington bahawa pemberontak Jeju dan simpatisan mereka telah, "dibunuh, ditangkap, atau ditukarkan". Akhbar Stars and Stripes melaporkan tentang penindasan Tentera Korea Selatan terhadap pemberontakan, sokongan tempatan untuk pemberontak, serta tindakan balas pemberontak terhadap penentang kanan tempatan.[27]

Perang Korea sunting

Rencana utama: Perang Korea
 
Penghasilkan semula situasi pembunuhan beramai-ramai di dalam gua Daranshi di Pulau Jeju

Sejurus selepas pencerobohan Korea Utara ke atas Korea Selatan, tentera Korea Selatan mengarahkan "penahanan awal" terhadap suspek berhaluan kiri di seluruh negara. Beribu-ribu orang telah ditahan di Jeju dan kemudian disusun kepada empat kumpulan, dilabelkan A, B, C dan D, berdasarkan persepsi risiko keselamatan yang ditimbulkan oleh setiap satu. Pada 30 Ogos 1950, perintah bertulis oleh pegawai perisikan kanan dalam Tentera Laut Korea Selatan mengarahkan polis Jeju untuk "menghukum mati semua mereka dalam kumpulan C dan D dengan skuad tembak selewat-lewatnya pada 6 September."[8]

Kesudahannya sunting

Dalam salah satu akta rasmi pertamanya, Perhimpunan Kebangsaan Korea Selatan meluluskan Akta Pengkhianat Negara pada tahun 1948, yang antara langkah-langkah lain, mengharamkan Parti Pekerja Korea Selatan.[28] Selama hampir lima puluh tahun selepas pemberontakan, ia adalah jenayah yang boleh dihukum dengan pukul, penyeksaan, dan hukuman penjara yang panjang jika ada orang Korea Selatan yang menyebut tentang peristiwa pemberontakan Jeju. Peristiwa itu tidak diendahkan oleh kerajaan. Pada tahun 1992, kerajaan Presiden Roh Tae Woo menutup sebuah gua di Gunung Halla, apabila mayat mangsa pembunuhan beramai-ramai telah ditemui.[8] Selepas pemerintahan sivil dikembalikan semula pada 1990-an, kerajaan mengakui bahawa peristiwa di Pulau Jeju telah berlaku.[29]

Pada Oktober 2003, Presiden Roh Moo-hyun memohon maaf kepada penduduk Jeju atas penindasan kejam pemberontakan: "Disebabkan keputusan kerajaan yang salah, ramai orang Jeju yang tidak bersalah mengalami banyak korban dan kemusnahan rumah mereka."[12] Pada Mac 2009, Suruhanjaya Kebenaran dan Perdamaian mendedahkan, "Sekurang-kurangnya 20,000 orang dipenjarakan kerana mengambil bahagian dalam pemberontakan popular di Jeju, Yeosu dan Suncheon, yang dituduh sebagai komunis, telah dibunuh beramai-ramai di sekitar 20 penjara di seluruh negara," apabila Perang Korea meletus.[30]

Suruhanjaya itu melaporkan 14,373 mangsa semasa pemberontakan, 86 peratus di tangan pasukan keselamatan dan 14 peratus di tangan pemberontak bersenjata, dan menganggarkan jumlah kematian adalah setinggi 30,000 orang. Suruhanjaya itu menyenaraikan jumlah kematian yang disahkan pada setiap peringkat kejadian; 104 kematian dari 3 Mac 1947 hingga 4 April 1948; 214 kematian semasa pemberontakan bersenjata awal dari 4 April hingga 10 Mei; dan 637 kematian semasa konflik bersenjata dari 11 Mei hingga 10 Oktober. Tempoh paling ganas adalah dari 11 Oktober 1948 hingga 1 Mac 1949, dengan 9,709 kematian disahkan. Terdapat 2,668 lagi kematian yang disahkan antara 3 Mac 1949 dan 24 Jun 1950. 800 lagi kematian berlaku di Jeju sehingga 21 September 1954. Suruhanjaya itu mengesahkan 7,624 orang mangsa pasukan keselamatan, dan 1,528 orang mangsa pemberontak bersenjata. Selanjutnya, mereka mengesahkan 448 orang mangsa pembunuhan beramai-ramai awam yang sistematik.[21]

Kira-kira 70 peratus daripada 230 buah perkampungan di pulau itu dibakar, dan lebih 39,000 buah rumah musnah. Daripada 400 buah kampung sebelum pemberontakan, hanya tinggal 170 buah kampung selepas itu.[12] Pada tahun 2008, mayat mangsa pembunuhan beramai-ramai ditemui dalam kubur besar berhampiran Lapangan Terbang Antarabangsa Jeju.[12] Anggaran kematian keseluruhan pemberontakan 1948–1950 adalah setinggi 100,000 orang.[31]

Pada Januari 2019, Mahkamah Daerah Jeju membatalkan keputusan mahkamah tentera yang memenjarakan Penduduk Pulau Jeju, membersihkan nama 18 plaintif yang masih hidup dan mengiktiraf mereka sebagai mangsa yang terzalimi dalam Kebangkitan dan Pembunuhan Beramai-ramai Jeju 3 April.[32][33] Pada peringatan ke-71 kebangkitan Jeju, 3 April 2019, polis Korea Selatan dan kementerian pertahanan memohon maaf buat kali pertama atas pembunuhan beramai-ramai itu.[34]

Kontroversi sunting

Usaha penentuan kebenaran sunting

Keluarga mangsa pemberontakan dan pembunuhan beramai-ramai yang berkaitan, serta pelbagai pertubuhan sivik, terus-menerus cuba membincangkan pemberontakan secara terbuka tetapi kerajaan negara menghalang semua bahan dan perbincangan, malah menjadikan topik kebangkitan itu sebagai haram. Ingatan pertama yang diterbitkan di Korea Selatan tentang pembunuhan beramai-ramai ialah novel 1978 Sun-i Samch'on (Hangul: 순이삼촌, "Pak Cik Suni") yang berlatarkan semasa peristiwa itu. Walau bagaimanapun, ia telah diharamkan dengan pantas oleh kerajaan ROK dan pengarangnya, Hyun Ki-young, telah ditangkap dan diseksa selama tiga hari oleh Perkhidmatan Perisikan Negara.[35][36]

Walau bagaimanapun, pada 23 November 1998, selepas pendemokrasian Korea Selatan, Presiden Kim Dae-jung menyatakan bahawa "pemberontakan Jeju adalah pemberontakan komunis, tetapi terdapat banyak orang yang mati di bawah tuduhan palsu sebagai tidak bersalah, jadi sekarang kita telah untuk mendedahkan kebenaran dan membersihkan tuduhan palsu mereka."[37] Pada 26 Disember 1999, Perhimpunan Kebangsaan meluluskan rang undang-undang, 'Undang-undang khas untuk penentuan kebenaran pemberontakan Jeju dan memulihkan reputasi mangsa yang terjejas'. Pada 12 Januari 2000, Perhimpunan Kebangsaan menggubal undang-undang supaya kerajaan Korea boleh mula menjalankan penyiasatan tentang pemberontakan itu. Disebabkan keputusan ini, hak asasi manusia penduduk Jeju boleh diperluaskan. Pada 15 Oktober 2003, sebuah jawatankuasa penentuan kebenaran pemberontakan Jeju telah dihimpunkan mengikut undang-undang khas, dan memastikan laporan pencarian fakta mengenai pemberontakan Jeju.[37] Selaras dengan penemuan jawatankuasa itu, pada 31 Oktober 2003, bekas presiden Roh Moo-hyeon mengakui bahawa penindasan kejam pemberontakan adalah penyalahgunaan kuasa kerajaan secara besar-besaran dan membuat permohonan maaf secara terbuka kepada penduduk Jeju bagi pihak Republik Korea. Pada ulang tahun ke-71 acara itu, kementerian pertahanan dan polis di bawah pentadbiran Moon Jae-in memohon maaf atas peranan kerajaan masa lalu dalam pembunuhan beramai-ramai Jeju.[38]

Punca sunting

Beberapa kumpulan sayap kanan, termasuk Wallganjosun (Hangul: 월간조선), dan Jaehyanggooninhwe (Hangul: 재향군인회) berhujah bahawa pemberontakan Jeju dipimpin dan dihasut oleh WPSK.

Kim Gwang-dong, pengarah dasar penyelidikan di Korea berhujah bahawa walaupun ciri asas pemberontakan itu adalah "subversif sistem," terdapat banyak kajian serong dan berat sebelah yang mengkritik kesalahan kerajaan Korea dalam menindas pemberontakan. Beliau berkata bahawa "ia adalah perjuangan bersenjata dan pemberontakan pasukan yang menyokong komunisme menentang kuasa yang menyokong demokrasi liberal."[39]

Seorang menteri Presbyter, Lee Jong-yoon, berkata di sebuah gereja di Seoul bahawa "kebangkitan Jeju ditanggung oleh pasukan kiri dan mereka mencetuskan pemberontakan untuk mengganggu pilihan raya umum 10 Mei." Kenyataan itu disiarkan menerusi saluran CTS.[40]

Pada 20 November 2010, pengerusi jawatankuasa penyelarasan hal ehwal masa lalu dan bekas hak baharu, Lee Young-Jo berhujah bahawa "kebangkitan Jeju adalah jelas pemberontakan yang dipimpin oleh komunis."[41]

Kesahan undang-undang tentera sunting

Terdapat kontroversi mengenai kesahihan undang-undang tentera, yang berkuat kuasa pada 17 November 1948. Satu pihak percaya ia menyalahi undang-undang mengikut perlembagaan pertama Korea Selatan. Pihak lain berpendapat bahawa undang-undang tentera dari zaman penjajahan Jepun masih wujud, oleh itu membenarkan sebarang keganasan yang melaksanakan undang-undang tentera.[42] Bahagian ini diteruskan sebelum 15 Ogos 1948, dan selepas pembentukan kerajaan Korea Selatan.

Pasca pemprosesan dan perbahasan kes sunting

Walaupun laporan insiden Jun, 2000 menyatakan bahawa 14,028 orang mangsa ditemui, kemungkinan besar jumlah itu lebih tinggi kerana terdapat juga mangsa yang tidak dikenali atau tidak dapat dikenal pasti. Di samping itu, kira-kira 180 orang tentera mati dalam pertempuran, dan 140 orang anggota polis mati dalam kejadian 3 April.

Pada tahun 2003, Jawatankuasa Kebangsaan bagi Penyiasatan Kebenaran Korea Selatan menyimpulkan bahawa kerajaan tentera Tentera AS dan tentera Korea berkongsi tanggungjawab atas kejadian itu.[43] Pada 31 Oktober 2003, presiden Korea Selatan Roh Moo-hyun menawarkan permohonan maaf kepada mangsa insiden Jeju. Pada 28 Mac 2008, Institut Sains dan Teknologi Korea membuka projek bantuan kimia di Bonggae-dong, Jeju sebagai sebahagian daripada program pampasan bersama untuk insiden Jeju 3 April.[44]

Pada Januari 2019, 18 orang yang terselamat, yang secara rasmi didakwa melakukan pemberontakan, telah dibebaskan lebih daripada 70 tahun selepas mereka dipenjarakan. Mahkamah Daerah Jeju membatalkan keputusan mahkamah tentera yang memenjarakan Penduduk Pulau Jeju, membersihkan nama 18 orang plaintif yang masih hidup dan mengiktiraf mereka sebagai mangsa yang terzalimi dalam Kebangkitan dan Pembunuhan Beramai-ramai Jeju 3 April.[32] Pada peringatan ke-71 pemberontakan Jeju, 3 April 2019, polis Korea Selatan dan kementerian pertahanan memohon maaf buat kali pertama atas pembunuhan beramai-ramai itu.[34]

Kontroversi mengenai tanggungjawab Amerika Syarikat sunting

Ramai aktivis hak asasi manusia Korea Selatan dan keluarga mangsa pembunuhan beramai-ramai berhujah bahawa pembunuhan itu dilakukan secara sistematik oleh USAMGIK dan pasukan politik sayap kanan anti-komunis Korea Selatan. Oleh itu, mereka berpendapat bahawa Amerika Syarikat harus memohon maaf atas perkara ini.[45] Menurut mereka, presiden AS harus melawat Pulau Jeju, dan AS secara rasmi harus mengakui bertanggungjawab atas pembunuhan beramai-ramai Jeju.[46]

Lihat juga sunting

Nota sunting

  1. ^ 2,345 terbunuh dari Mac hingga Mei 1949 sahaja
  2. ^ U.S. State Department analyst John Merrill originally reported that only one person was killed, a six-year-old child. However, this conflicts with the official G-2 Periodic Report given by the 6th Infantry Division, the division responsible for firing on the protesters. The G-2 report states that 6 civilians were killed.
  3. ^ U.S. intelligence estimated a voter turnout of 25 percent, while the DPRK reported a 77 percent turnout.[1]:177

Rujukan sunting

  1. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac Merrill, John (1980). "Cheju-do Rebellion". The Journal of Korean Studies. 2: 139–197. doi:10.1353/jks.1980.0004.
  2. ^ Johnson, Chalmers (January 23, 2001). Blowback: The Costs and Consequences of American Empire (ed. 2000, rev. 2004). Owl Book. m/s. 99–101. ISBN 0-8050-6239-4. Menurut Chalmers Johnson, jumlah kematian adalah 14,000–30,000 orang
  3. ^ Cumings, Bruce. The Korean War A History (ed. 2010). Modern Library. m/s. 124–125. Menurut gabenor Jeju ketika itu, angka kematian dilaporkan mencecah 60,000 orang
  4. ^ Cumings, 2010, p.124.
  5. ^ "Moon vows continued push for honor of Jeju April 3 incident victims". Yonhap News Agency (dalam bahasa Inggeris). April 3, 2021. Dicapai pada April 5, 2021 – melalui The Korea Herald.
  6. ^ a b c d e f g Deane, Hugh (1999). The Korean War 1945–1953. San Francisco: China Books and Periodicals Inc. m/s. 54–58. ISBN 0-8351-2644-7.
  7. ^ a b c d e f g h i j k Kim, Hun Joon (2014). The Massacre at Mt. Halla: Sixty Years of Truth Seeking in South Korea. Cornell University Press. m/s. 13–41. ISBN 9780801452390.
  8. ^ a b c d e Hideko Takayama (June 19, 2000). "Ghosts of Cheju". Newsweek. Dicapai pada March 30, 2009.
  9. ^ Deane, Hugh (1999). The Korean War, 1945–1953. China Books&Periodicals, Inc. m/s. 54–58. ISBN 9780141912240.
  10. ^ Tucker, Spencer C. (September 6, 2016). The Roots and Consequences of 20th-Century Warfare: Conflicts that Shaped the Modern World: Conflicts That Shaped the Modern World. ABC-CLIO. m/s. 320. ISBN 9781610698023.
  11. ^ a b c d e The National Committee for the Investigation of the Truth about the Jeju April 3 Incident (December 15, 2003). "The Jeju April 3 Incident Investigation Report" (PDF). Office of the Prime Minister, Republic of Korea. Diarkibkan daripada yang asal (PDF) pada September 21, 2015. Dicapai pada August 17, 2015.
  12. ^ a b c d e .
  13. ^ AFP (April 3, 2019). "South Korean police apologize and army expresses regret for 1948 Jeju massacres". The Japan Times. Diarkibkan daripada yang asal pada April 4, 2019. Dicapai pada May 20, 2019.
  14. ^ "United Nations Resolution 112: The Problem of the Independence of Korea". United Nations. 2007. Dicapai pada March 29, 2009.
  15. ^ Alexander, Bevin (1998). Korea: The First War We Lost. New York: Hippocrene. m/s. 11.
  16. ^ Lanʹkov, A. N. (2002). From Stalin to Kim Il Sung: The formation of North Korea, 1945–1960. New Brunswick, New Jersey: Rutgers University Press. m/s. 46. ISBN 0813531179.
  17. ^ a b Cumings, Bruce (2001). "The Question of American Responsibility for the Suppression of the Jejudo Uprising". Dalam Hur, Sang Soo (penyunting). For the Truth and Reparations: Jeju April 3rd of 1948 Massacre not Forgotten. BaekSan Publisher.[halaman diperlukan]
  18. ^ "자립으로 뭉친 4·3 당시 제주도, 미군도 놀랐다". 시사In. 20 April 2022. Dicapai pada 23 April 2023.
  19. ^ Flenniken, Lauren (April 10, 2011). "The Northwest Youth League". Jeju Weekly. Diarkibkan daripada yang asal pada November 2, 2019. Dicapai pada October 29, 2017.
  20. ^ Merrill, John (1989). Korea: The Peninsular Origins of the War. University of Delaware Press. ISBN 0-87413-300-9.
  21. ^ a b "The National Committee for Investigation of the Truth about the Jeju April 3 Incident". 2008. Diarkibkan daripada yang asal pada February 24, 2009. Dicapai pada December 15, 2008.
  22. ^ Ko, Young-chul (August 2020). 어디까지가 사실이고 허구인가? – 제주신보 김호진 편집국장과 인민군사령관 이덕구 명의의 삐라인쇄사건 기록을 중심으로 [How far are the truths and lies? – Based on the recorded propaganda leaflets distributed under the names of Kim Ho-jin, the executive editor of Cheju Sinbo, and Lee Deok-gu, the commander of the People's Army]. Jeju Island Studies (dalam bahasa Korea). Jeju Society. 54: 141–198. doi:10.47520/jjs.2020.54.141.
  23. ^ 허호준 (2021). 4·3, 미국에 묻다, 도서출판 선인, p. 220. ISBN 9791160684650.
  24. ^ Andreĭ Nikolaevich Lanʹkov (2002). From Stalin to Kim Il Sung: the formation of North Korea, 1945–1960. Rutgers University Press. ISBN 0813531179. Dicapai pada March 24, 2016.
  25. ^ Gibby, Brian (2008). Stoker, Donald (penyunting). Military Advising and Assistance: From Mercenaries to Privatization, 1815–2007. New York: Routledge. m/s. 88. ISBN 978-0203938713.
  26. ^ "U.S. Gen. Roberts, center, back, commanded the operation in Jeju. Image courtesy Yang Jo Hoon". Jeju weekly. Diarkibkan daripada yang asal pada July 14, 2014. Dicapai pada May 4, 2013.
  27. ^ Sandler, Stanley (1999). The Korean War: No Victors, No Vanquished. Padstow, Cornwall: The University Press of Kentucky. m/s. 38. ISBN 0813121191.
  28. ^ Carter Malkasian (September 25, 2001). The Korean War (Essential Histories) (ed. September 25, 2001). Osprey Publishing. m/s. 2222. ISBN 1-84176-282-2.
  29. ^ Feffer, John (April 20, 2012). "South Korea's Jeju Island, paradise with a dark side". Washington Post (dalam bahasa Inggeris). ISSN 0190-8286. Dicapai pada February 16, 2018.
  30. ^ "Truth commission confirms civilian killings during war". Republic of Korea. 2009. Diarkibkan daripada yang asal pada July 22, 2011. Dicapai pada March 29, 2009. At least 20,000 people jailed for taking part in the popular uprisings in Jeju, Yeosu and Suncheon, or accused of being communists, were massacred in some 20 prisons across the country.
  31. ^ Spencer C. Tucker, Enduring Controversies in Military History (ABC-CLIO, 2017), p. 672
  32. ^ a b Shim, Elizabeth (January 17, 2019). "South Korea Jeju Massacre survivors found not guilty after 70 years". UPI. Dicapai pada May 20, 2019.
  33. ^ Lee, Suh-yoon (January 17, 2019). "Jeju massacre victims get their names cleared in court". The Korea Times. Dicapai pada May 20, 2019.
  34. ^ a b AFP (April 3, 2019). "South Korean police apologize and army expresses regret for 1948 Jeju massacres". The Japan Times. Diarkibkan daripada yang asal pada April 4, 2019. Dicapai pada May 20, 2019.
  35. ^ Coote, Darryl (November 20, 2012). "My dinner with Hyun Ki Young". Jeju Weekly. Dicapai pada October 29, 2017.
  36. ^ "'Sun-i Samch'on' revisited for the first time". Jeju Weekly. October 25, 2012. Dicapai pada October 29, 2017.
  37. ^ a b Lee, Ki-Sueng. "한나라당 제주도지부, 김총장 발언 유감 표명". The Yonhapnews.
  38. ^ "South Korean police apologise for Jeju massacres 71 years after uprising". April 3, 2019.
  39. ^ "제주 4.3 사건, 공산주의 위한 무장 폭동". DailianHangul: 데일리안. February 18, 2009.
  40. ^ Kwon, Na-Kyeong (November 2, 2008). "강남 대형교회에서 '광주출정가' 울려 퍼져". Voiceofpeople.
  41. ^ Lee, Young-Sub (November 19, 2010). "제주 광주 격노, 망언한 이영조 사퇴하라". views&news.
  42. ^ "국가법령정보센터".
  43. ^ Shim, Elizabeth (April 1, 2019). "South Korea Jeju Massacre victims seek reparations ahead of anniversary". UPI. Dicapai pada May 20, 2019.
  44. ^ "Jeju 4.3 incident". Naver Dictionary.
  45. ^ "미 워싱턴서 "제주 4.3 사건, 미국의 책임" 공론화". KBS News. 9 December 2022. Dicapai pada 23 April 2023.
  46. ^ "미국의 심장에서 '4.3 미군정 책임' 촉구..."바이든, 4.3공원 찾아오길"". 제주의 소리. 11 December 2022. Dicapai pada 23 April 2023.

Bacaan lanjut sunting

  • Kim, Seong-nae. "The Work of Memory: Ritual Laments of the Dead dan Pembunuhan Cheju Korea." A Companion to the Antropology of Religion (2013): 223–238. [ ISBN hilang ]

Pautan luar sunting

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Pemberontakan_Jeju&oldid=6202159"