Bahasa Thai
Bahasa Thai (ภาษาไทย phasa thai; IPA: [pʰaːsaːtʰɑj]) atau Bahasa Siam[1] (ภาษาสยาม phasa sayam) ialah bahasa kebangsaan dan rasmi Thailand dan bahasa ibunda orang Thai, kumpulan etnik dominan di Thailand dalam rantau Indochina dan Semenanjung Melayu serta kawasan yang berjiranan seperti diaspora di Pantai Timur Malaysia.
| Bahasa Thai | |
|---|---|
| ภาษาไทย phasa thai | |
| Sebutan | pʰaːsaːtʰɑj |
| Asli kepada | Thailand & Utara Semenanjung Malaysia |
Penutur bahasa | 46–50 juta |
| Status rasmi | |
Bahasa rasmi di | Thailand |
| Dikawal selia oleh | Institut Diraja |
| Kod bahasa | |
| ISO 639-2 | th |
| ISO 639-3 | tha |
 | |
Ia merupakan ahli kumpulan cabang Tai dalam rumpun bahasa Kra-Dai yang dipercayai berasal dari selatan China kini, dan sesetengah pakar bahasa telah mencadangkan kaitan dengan rumpun Austroasiatik, rumpun Austronesia, atau rumpun Sino-Tibeta. Ia merupakan bahasa nada ("tonal language") dan bahasa analitik. Bahasa Thai turut memiliki orthografi bahasa dan kaitan hubungan. Thailand saling faham-memahami dengan bahasa Lao.muhd amin
Bahasa dan dialekSunting
Thailand piwaian, juga dikenali sebagai Thailand Pusat atau Siam, merupakan bahasa rasmi Thailand, dipertutur oleh 65 juta orang (1990) termasuk penutur Thailand Bangkok (sungguhpun yang terkemudian kadang-kala dikenali sebagai dialek berasingan). Thailand Khorat dipertutur oleh sekitar 400,000 (1984) di Nakhon Ratchasima; ia menduduki kedudukan linguistik antara Thai Tengah dan bahasa Isan pada penerusan dailek ("dialect continuum"), dan boleh dianggap varieti atau dialek salah satunya. Majoriti penduduk kawasan Isan di Thailand bertutur dalam dialek bahasa Lao, yang mempengaruhi dialek Thai Pusat.
RujukanSunting
- ^ digunakan di Malaysia termasuk dalam kalangan masyarakat Siam sana
Pautan luarSunting
 | Rencana berkaitan bahasa ini ialah rencana tunas. Anda boleh membantu Wikipedia dengan mengembangkannya. |
